Museum Land van Valkenburg

Sinds een aantal jaren ondersteun ik het Museum Land van Valkenburg financieel. Ik vind namelijk dat musea van haar formaat een reden van bestaan hebben en een serieuze regionale rol kunnen spelen, dus met name in cultureel opzicht en in cultuur-historische zin er toe doen en een beslissende functie kunnen vervullen, moeten vervullen, als schakel tussen heden en verleden en als aanjager van de beeldende kunst op locaal en regionaal niveau. Uiteraard wordt zo’n instelling al snel een ondergeschoven kind, dat zich tegen alle verdrukkingen en bezuinigingen in maar staande en gaande moet zien te houden. Wat dit museum dan ook bij uitstek doet en dan vooral door de bereidwillige, om niet te zeggen enthousiaste hand van zovele vrijwilligers. Dankzij hen worden er elke twee maanden weer exposities van betekenis gerealiseerd, met daarin toch altijd het accent op wat beeldende kunst zoal in Limburg vermag en vermocht. Dat heeft ertoe geleid dat gisteren, zondag 29 maart, twee tentoonstellingen werden geopend die ditzelfde kenmerk hadden. Daar was allereerst, ook met het oog op het lopende Jaar van de Mijnen, een expositie welke de naam draagt van “De Limburgers in de DSM Art Collection” en die dus in een brede waaier toont wat gedurende de afgelopen eeuw zoal aan beeldende kunst in Limburg of door Limburgers is gerealiseerd. Wat uiteraard aandacht impliceert voor grootheden als Charles Eyck en Aad de Haas, maar ook voor fameuze Limburgers die elkaar in Amsterdam vonden en daar tot excellente hoogten stegen. Daarbij kunnen namen als die van Jef Lataster, Pieter Defesche en Lei Molin natuurlijk in dezelfde adem genoemd worden.

In hun voetspoor, maar op Limburgse bodem, ontsteeg tijdgenoot Tajiri met zijn fameuze voorstellingen en beelden natuurlijk aan elke beperking, zoals te zien is in een sculptuur dat bij deze gelegenheid ook een plaats in dit Valkenburgs museum heeft gekregen. Maar niet alleen het verleden heerst tijdens deze expositie. Hoezeer het Limburgs talent er momenteel wel toe doet, is te zien in een zaal die geheel is gewijd aan de hedendaagse beeldende kunst, met werk van haar jonge exponenten die veelvuldig landelijk gelauwerd zijn en dus ook de plaats in de DSM – collectie hebben gekregen die zij verdienen. Zoals Bas de Wit, Keetje Mans, Jeroen van Bergen en Hadassah Emmerich, van wie het werk inmiddels ook de weg naar de grotere musea, nationaal en internationaal, hebben gevonden. Naast deze belangwekkende overzichtstentoonstelling die tot en met 21 juni loopt, is er op de tweede verdieping van hetzelfde museum een expositie ingericht die er bepaald ook zijn mag. Daar hangt namelijk grafisch werk van Jan van Helden (1933 – 2006), dat als bijzonderheid heeft dat het in kleur is uitgevoerd, waar van Helden’s werk zich juist kenmerk door zwart – wit en vaker daarmee gepaard gaande somberheid. Waarvan hier dus geen sprake is en het daardoor zo’n opvallende tentoonstelling maakt die tot en met 10 mei zal duren en wat mij betreft het bezoeken zeker waard is. Zoals ik het Museum Land van Valkenburg, ook weer dankzij en bij deze gelegenheid graag in ieders belangstelling aanbeveel.

Advertentie