De opportunisten van ABN Amro

Zijn de wegen van de leden van de Raad van Bestruur van ABN Amro ondoorgrondelijk? Of zijn zij de weg helemaal kwijtgeraakt en daardoor in hun eigen wereld, waarin zij toch schijnen te leven, volledig verdwaald? Of zijn er nog meer en andere vragen die het stuurloze gedrag van deze aan elke werkelijkheid ontstegen hoge heren kan oproepen? Wie het nog weet of er iets van begrijpt of kan bakken, mag het hier meteen komen vertellen. Ik, en vermoedelijk de nodigen met mij, kan er geen touw aan vast knopen, snap niets van hun draaikonterij. Maar ik ga toch een poging tot begrijpen doen en begin daarvoor gewoon bij het begin dat bestond in die salarisverhoging met een ton, onder het argument dat het een compensatie was voor gemiste bonussen, dat de heren al jaren op de nullijn zaten met hun inkomen van zes ton bruto per jaar en dat de verhoging gebaseerd was op een afspraak met de regering, de vorige wel te verstaan. Logisch dat er een orkaan van protest opstak omdat het overige ABN Amro – personeel gewoon op de nullijn bleef staan en omdat de samenleving vond dat ze zich mocht laten horen omdat de ABN Amro voor 100% van haar was. De heren begunstigden hadden er echter compleet maling aan en hun baas ging nog even verder met zijn stelling dat hij van die verontwaardiging helemaal niets begreep, te meer omdat de argumenten voor de verhoging maar al te steekhoudend waren.

Hoewel op zich niet sympathiek die ogenschijnlijke arrogantie, die lak en die maling, had het ook wel iets en riep het zelfs een vorm van respect op. Het waren tenminste kerels die de storm durfden te verduren en weerstaan en zich niet aanraakbaar toonden, was de indruk die door hen zo maar opgeroepen werd, maar die even zo snel omsloeg in het beeld van een slappe hap waarvan alleen de hand die naar de eigen beurs reikt, recht en eenduidig bleef. Voor het overige bleek van die kaarsrechte rug, dat steile geloof in het eigen gelijk, die in beton gegoten argumentatie niets over te blijven, toen naar het speeltje, het troeteldier van deze heren, de beursgang van hun bank, gewezen werd, toen dat opeens op de tocht kwam te staan. Die grote mannen en hoge heren werden rasopportunisten die als de wiedeweerga hun salarisverhoging opgaven om hun feestje toch door te laten gaan. Omdat dat immers uitzicht gaf op het echt grote geld in de vorm van bonussen en aandelen. Dus was je wel gek als je dat liet schieten voor zo’n fooi van een enkele ton. Dat noemen wij aardse stervelingen nou zo’n typisch voorbeeld van ‘penny wise, pound foolish’, zij het dat deze aan alles en iedereen, maar vooral zichzelf ontstegen leden van de Raad van Bestuur van ABN Amro uiteraard wat dat aangaat in andere verhoudingen en grootheden denken. Omdat zij de weg, zichzelf en het zicht op de werkelijheid verloren zijn geraakt. Waar zij er tegelijk goed aan doen om te beseffen en te weten voor wie zij dit doen, maar nog meer wie zij voor zich hebben.

Advertentie