Met het bewieroken van de zestiger en zeventiger jaren heb ik niks. Natuurlijk was het een onvergetelijke tijd, die haar terechte plaats in mijn geheugen en leven heeft gekregen. Maar meer doe ik er niet mee omdat het mij zou kunnen belemmeren om de geest van deze tijd te pakken en te snappen. Dat is met het ouder worden best lastig en in feite een slap koord waarop het bepaald niet eenvoudig is om de goede balans te vinden. Voordat je het weet, ren je jezelf voorbij en kun je nog nauwelijks geloofwaardig genoemd worden. Aan de andere kant moet je ook weer de goede keuzes maken om niet helemaal hopeloos achter te blijven bij de ontwikkelingen die er wel toe kunnen doen. Ervaring en herinnering kunnen daarbij zeker van pas komen, maar anderzijds ook niet verhinderen dat je soms toch dat gevoel krijgt dat het kleed onder je vandaan getrokken wordt en je op bepaalde momenten gedoemd bent om de aansluiting te missen en je ineens niet meer van deze wereld te voelen. Een wat lange aanzet die ik nodig had om mijn plaats weer te geven, maar ook de weifelmoedigheid die mij vaker in beslag neemt als zich weer iets voor mijn ogen afspeelt waar ik geen touw aan vast kan knopen, maar die niemand verder maar enigszins schijnt te beroeren. Neem deze week dat verhaal waarvoor twee serieuze kranten zo maar twee prominente pagina’s, middenin een katern zodat ieders oog erop valt, vrij maken om aandacht te besteden aan wat de grootste radiotransfer in jaren wordt genoemd.
Alsof de wereld op haar grondvesten staat te schudden, alsof Hilversum en zijn mediapark op zijn kop wordt gezet doordat twee disc-jockey’s, platendraaiers, Sander en Coen, per 1 september aanstaande van zender gaan verkassen. Ze gaan voor goed geld van de publieke omroep, 3FM, naar Radio 538. Wat zowel de Volkskrant als NRC, die twee serieuze kranten, betitelen als een ware cultuurshock. Welke kwalificatie, en nog meer de zwaarte ervan, mij totaal ontgaat. Met daaropvolgend de logische vraag aan mijzelf of ik misschien gek geworden ben of dat er iets aan het onderscheidingsvermogen bij anderen mankeert. In welke aarzeling, twijfel en vraagstelling ik mij nog alleen maar verder gesterkt weet, als ik lees dat deze twee knapen, die Sander en Coen, op dit moment bij de publieke omroep zo’n twee ton per jaar verdienen en dat dat inkomen bij Radio 538 vertienvoudigd zal worden tot twee miljoen euro per jaar de man. Waar ook al geen enkel vraagteken bij wordt gezet. Alleen maar verklaringen worden gegeven voor die bedragen, die zij waard zouden zijn omdat ze zoveel extra reclamegelden genereren, want zulke grote aantallen luisteraars in hun slipstream weten mee te nemen als ze naar hun nieuwe werkgever verkassen. Het zal allemaal best waar zijn en bij deze tijd horen. Maar ik krijg mezelf dus niet in die richting geplooid en zie alleen nog kans om “Moet dat nou?” te mompelen. Voor de rest kijk ik dus maar weg. Want hoe het in sommige opzichten verder gaat, wil ik eigenlijk het liefste niet meer weten.
robschimmert 
Dit soort bedragen, 1,5 miljoen voor Ruud de Wild, bijna 2 miljoen voor Edwin Evers en ongetwijfeld tonnen voor Coen en Sander, het gaat inderdaad nergens meer over. Maar Coen en Sander schijnen toe te zijn aan een nieuwe uitdaging en doen het niet voor het geld 🙂
O, dat valt dan weer dik mee……
Nee, je hebt helemaal gelijk. het feit dat de verandering van baan van twee van dit soort nitwits in die kranten terecht komt, zelf op het journaal genoemd werd, is volkomen absurd.
Ik ken die gasten niet. En dat wou ik graag zo houden ook. Mensen die echt iets presteren in de wereld verdienen niet veel, voetballers, zangertjes, actricetjes, en directeuren van banken en zorginstellingen kunnen het echter met grote harken bij elkaar harken. Wat doen die Sander en die Koen dan helemaal? Plaatjes draaien? Hahahahahahaha! Alles wat waarde is weerloos, en voor alles dat geen waarde heeft wordt met goud betaald. Waarom zou je nog studeren en hard werken als je met dit soort onzin zoveel geld bij elkaar kan harken (verdienen zal ik niet zeggen).
Nee ze doen het niet voor het geld, maar als het minder had opgeleverd hadden ze het toch echt niet gedaan…
Je moet het zo zien voor het geld dat zij meer krijgen wordt mij een hoop (zeer ongewenste) reclame door de strot geduwd. Ieder nadeel heb z’n voordeel alleen niet beiden voor de luisteraar.
Twee miljoen? Doe even normaal. Dat wordt allemaal weer in de prijzen van consumentenproducten doorberekend.