Hoe het elders er aan toe gaat, daar heb ik geen flauw idee van. Ik zie alleen wat ik hier zie. En dat wijst, als je als niets vermoedende buitenstaander niet beter zou weten, op een staat van permanent feest en een voortdurend vertier gezien het vlagvertoon en de uitbundigheid welke het hele jaar rond van geen ophouden lijkt te weten. Er is hier sprake van een doorlopend changement de decor, in die zin dat lantaarnpalen, vensters of huisgevels eigenlijk altijd wel voorzien zijn van een symbool dat geacht wordt te staan voor een festiviteit met de daarmee gepaard gaande vreugde en gezelligheid. Als de goede lezer even wil aanschuiven, dan kan deze zicht krijgen op alle gelegenheden en slingers en andere parafernalia die daar bij horen en welke telkens weer een volgende bron van vermaak en plezier zichtbaar maken. Omdat er toch ergens in een jaar begonnen moet worden, wordt voor het gemak de maand september gekozen als voor de eerste vensters de tekenen verschijnen die de komst van Sinterklaas aankondigen. Om eind oktober gevolgd te worden door de vlaggetjes die in alle straten aan de lantaarnpalen worden bevestigd om aldus de Kersttijd, het begin en het eind ervan, te markeren. Daartussendoor worden Adventskransen aan de voordeuren opgehangen en op een groot aantal plaatsen de Kerstallen achter de vensters geplaatst.
Waarna, en dan schrijven we inmiddels tien januari, de bordjes op straat worden verwisseld om plaats te maken voor de kleuren rood, geel en groen, die dus de meer dan tijdige aankondiging van de nadering van het Carnaval vormen. Tegelijkertijd en kort daarna hebben ook de Kerstspullen in de huizen, achter de vensters en aan de deuren hun plek afgestaan aan de maskers, poppen en slingers die het beeld van de komst van de drie dolle dagen compleet maken. Ook dat feest gaat weer voorbij zonder dat er ook maar een kans van leegte daarna ontstaat. Want de vastentijd, die al niet meer zo relevant is, kan daardoor wel dienen om de Paastijd in beeld te brengen, met de eitjes en hazen als passende symbolen, hoewel toch iets minder prominent als alles dat daarvoor straten, gevels en venster heeft mogen sieren. Een ogenschijnlijke pauze, een onsje minder dus, dat echter heel snel daarna teniet wordt gedaan als er echt uitgepakt wordt met alle vlagvertoon dat achtereenvolgens haar beslag krijgt in verband met de met succes afgelegde eindexamens, de communiefeesten en de processies. Waarna het inmiddels wel eind juni is geworden en men in dit dorp de pijp echt even leeg heeft, klaar is met alle gedoe dat uitbundigheid nu eenmaal met zich brengt. Zodat juli en augustus die maanden zijn dat er hier op adem gekomen wordt en men tijdens de zomervakanties elders de bloemen buiten zet. Omdat kennelijk het motto dat het leven één groot feest is, koste wat kost en tot het bittere eind vol en hoog gehouden moet worden.
robschimmert 