Zittend of staand?

Het is niet zo maar een kwestie bij onze Oosterburen gebleken. Ze was kennelijk toch het formaat van de alledaagsheid ontstegen. Anders was het betreffende dispuut niet tot bij de rechter uitgevochten en had het ook geen landelijke aandacht gekregen. Sterker nog. Eindelijk is er jurisprudentie ontstaan over de vraag of mannen staand of zittend moeten plassen. De aanleiding werd gevormd door een zaak die was aangespannen door een huisbaas die drieduizend euro van een borgsom wilde inhouden omdat een huurder door staand te plassen met zijn urine een marmeren vloer had beschadigd. Waarin de rechter dus een Salomonsoordeel velde dat maatschappelijke consequenties heeft. Hoewel hij zich aansloot bij het inzicht van deskundigen die het zittend plassend door mannen met kracht aanbevelen, omdat de bekkenbodemspier dan meer kan ontspannen waardoor de blaas beter geleegd wordt, liet hij het recht op staand plassen vooralsnog onverlet.

Want hoewel mannen steeds meer ingesteld raken op zittend plassen, komt staand plassen nog altijd veel voor en is het breed in zwang, aldus de rechter in zijn overwegingen die tot dat vonnis leidden, dat de discussie over deze aangelegenheid alleen maar nog meer op scherp zette. Want voor sommigen is het staand plassen zelfs een soort ideologie geworden, een vorm van verzet tegen dat nieuw verworven inzicht dat zich onder andere uit in de term ‘Sitzpinkler’, die bedacht is voor mannen die ervoor kiezen om hun blaas zittend te legen en zo wel voorkomen dat zij aansprakelijk gesteld kunnen worden voor schade die zij met hun urine teweeg brengen als zij prefereren om dat staande te doen. Een boeiend en tegelijk ook praktisch debat dat zeker bij Lobith, Venlo, Bourtange en Oldenzaal onze grens zal passeren. Ik ben er al op voorbereid en heb tijdig in deze naderende kwestie eieren voor mijn geld gekozen. Wat best prettig voelt zonder dat ik het idee krijg een ‘Sitzpinkler’ te zijn.

Advertentie