Hoewel ze zeker niet gerekend wordt tot de allergrootsten in de Nederlandse poëzie, heeft het werk van dichteres Hanny Michaëlis (1922 – 2007) er wel degelijk altijd toe gedaan en bewijst het nog altijd actueel te zijn qua thematiek en woordgebruik, getuige bijvoorbeeld het onderstaande gedicht “Ook al wacht ik“:
Ook al wacht ik
allang niet meer op een wonder
en kan ik de telefoon
horen rinkelen zonder
maar aan je te denken, toch
blijven geheimzinnige barricaden
opdoemen uit het niets zodra
mijn geest tracht door te dringen
tot de nachtzijde van je bestaan.
ten teken dat ik nog altijd
niet geleerd heb je te zien
als een uit het oog verloren kennis.
robschimmert 