De gebaren van Teeuwen

Hoewel ik zelf geen moment de aanvechting ertoe heb gehad, mogen ze van mij, al die uitingen van woede, afkeer en protest als reaktie op de moorddadige aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Ik kan mij best voorstellen dat mensen de behoefte hebben om op een of andere manier hun stem te laten horen of hun gezicht te laten zien. In demonstraties, met potloden of banners, met aanpassingen van profielen op Facebook of met tweets. Op alle mogelijke manieren en massaal, zij het dat de machteloosheid er steeds vanaf straalt en de vraag gerust gesteld mag worden of en in hoeverre een en ander effect sorteert. Want veel van hetzelfde tendeert uiteindelijk naar vrijblijvendheid, zij het dat het goed bedoeld blijft en aan de integriteit, die eraan ten grondslag ligt, nooit getwijfeld hoeft te worden. Welke bij mij echter wel de kop op steekt als cabaretier Hans Teeuwen zich vertoont in dit koor van haast machteloze woedenden en zich daar dus ook direkt van meent te moeten onderscheiden met zijn eigen gebaar, zoals we dat van hem gewend zijn bij dit soort gelegenheden. Vanaf de moord op Theo van Gogh is hij dan telkens nadrukkelijk te horen als de echte verdediger van het vrije woord, die uiteraard vierkant achter de betreffende slachtoffers staat.

Ja, Teeuwen kent zijn positie op het goede, het eigenste moment dat dan vaker zijn finest hour blijkt. Met dan een spitse opmerking, of een goede grap dan wel een videoboodschap zoals hij dus nu op YouTube heeft geplaatst om zich vooral solidair met de omgekomen cartoonisten te verklaren. Ja, een echte held en strijder, die Teeuwen, die op de barricaden gaat voor de vrijheid van meningsuiting, op de momenten dat het erom spant. Hoewel hij verder en tussentijds, en dat is gedurende het overgrote deel van al die jaren tussen nu en 2004, niet te zien en te horen is in die hoedanigheid. Omdat er dan geld verdiend moet worden en hij evergreens croont, waar niemand aanstoot aan kan nemen, ook niet die moslim-extremist die echt wel weet wat scherp slijpen is. Nou, Teeuwen kan met zijn deuntjes zelfs die toets van niet malse kritiek doorstaan. Dus dan weten wij wel hoe vrij het woord is dat hij verkondigt, en nog beter wat al zijn opwinding en boodschapperij op fatale momenten voorstelt. Niets, helemaal niets, want alleen gericht op het trekken van aandacht voor hemzelf, nu hij die steeds meer en terecht blijkt te verspelen.

Advertentie