Schurend Carnaval

Het voelt na al die jaren, veertig welgeteld, nog altijd als een groot voorrecht om in Zuid – Limburg te wonen. Over alle plussen die daaraan verbonden zijn, hoef ik hier niet meer uit te weiden. Dat heb ik al voldoende gedaan. Waarmee ik ook weer niet gezegd heb dat het hier een paradijs op aarde is. Want de cultuur, de sfeer heeft ook van die specifieke kantjes die best wel eens kunnen schuren en dus irritaties oproepen. Maar waar gebeurt dat niet? Een van die bronnen van ergernis vindt haar oorsprong in dat zogenaamde feest der feesten, Carnaval. Waar ik op zich niets op tegen heb. Die drie dagen van sjpass en plezeer mogen van mij, moeten zelfs, hoewel het momentum daarvan mij al de nodige jaren passeert. Maar ik gun ieder zijn lol tijdens die dagen, waar het dan verder wel bij moet blijven. En daar wringt hem nu juist de schoen. Want de tijd dat de Vastelaovend zich beperkte tot het feest zelf, is allang voorbij. De aanloop en voorpret schijnen minstens zo belangrijk te zijn geworden. Waar ook niets op tegen is, als dat buiten ieders zicht gebeurt en niemand die daar niet warm voor loopt, te pas en te onpas ermee lastig gevallen wordt. En dan zie ik alle gedoe rond de elfde van de elfde nog door de vingers, hoewel ik mij toch afvraag of dat nou echt zo nodig moet.

Soit, denk ik dan, laat dat dan nog maar gebeuren. Maar als ik in de eerste editie van Dagblad de Limburger in het nieuwe jaar, dus op de tweede januari, al op de voorpagina een foto van de nieuwjaarsreceptie op het gouvernement zie met daarop prominent pronkend drie carnavalsvorsten met hun mutsen met veren, dan vraag ik mij af of we zelfs bij die gelegenheid al niet meer zonder kunnen. Om vervolgens op pagina drie de druppel geschonken te krijgen die mijn emmer die ochtend meteen deed overlopen. Want daar stuitte ik op een fotoreportage van de kwartfinale van het Limburgs Vastelaovend Konkours, als aankondiging en opmaat voor de uitzending ervan op dezelfde dag ’s avonds op de regionale zender L1. Kijk, dat bedoel ik nou. De decembermaand met al haar evenementen en uitbundigheid zit er koud op, nog geen vierentwintig uur, of de voorbereiding voor het volgende feest, Carnaval, dat overigens pas over zes weken los gaat, wordt al gestart. Heeft Youp toch op Oudejaarsavond gelijk gehad. Dit land schijnt niet meer zonder feesten te kunnen. Met Zuid – Limburg voorop.

Advertentie