De Sint Anna Kapelstraat

De laatste dagen van het jaar zijn bij uitstek geschikt om te mijmeren, om weer eens een tijdreis te maken, waar op andere momenten nauwelijks de gelegenheid voor is, gedicteerd als we over het algemeen worden door de agenda en de wensen van mensen om ons heen. Zo blijft het mij tenminste telkens weer vergaan als die dagen zijn aangebroken die er slechts zijn om het getal driehonderdvijfenzestig vol te maken. Want wie is er nog serieus bezig en wat doet er bijvoorbeeld op zo’n dertigste december nou eigenlijk nog toe? Vandaar dat ik ergens in de loop van de dag zo maar in een verre uithoek van mijn geheugen belandde en terecht bleek te zijn gekomen in de Culemborgse Sint Anna Kapelstraat, de straat waar ik midden in de oorlogsjaren ben geboren en vervolgens mijn eerste acht jaar heb geleefd. Wat zoveel inhield dat ik daar in het straatvoetbal mocht debuteren, weliswaar nog als keeper omdat ik te weinig kracht, gewicht en lengte had om serieus te kunnen meedoen. Maar niettemin toch goed genoeg werd gevonden om het doel te bewaken en mij zo af en toe aan een dusdanige save te wagen dat ik argeloos als ik uiteraard nog was, dacht dat ik die manier van ballen tegenhouden in eigen persoon had uitgevonden. En dat gebeurde allemaal op het veld achter het hek dat het einde van onze toen nog doodlopende straat markeerde. Bij ons huis, nummer zeventien, was het gedaan en viel geen verkeer te zien, voorzover dat toen al hinderlijk aanwezig kon zijn. Je kon nog op straat spelen. Wat we dan ook uitbundig deden in die kinderrijke omgeving die uit onze eigen straat en Achter het Zand bestond.

Dat was mijn wereld en daar speelde en verkeerde je met al die leeftijdgenoten, die later de babyboomers zouden blijken te zijn. Ze staan mij ondanks het verloop van de vele jaren nog messcherp voor de geest, die speelkameraadjes die je altijd wel ergens eens in die kleine, veilige omgeving tegen kwam. Met namen als Werps, Hildebrand, Lamboo, Holleman, Spierenburg, de Jong, Mouthaan, Tump, van Ledden en Kempenaar. Dat waren voor mij als zevenjarige op dat moment en in die omgeving de ijkpunten, waar ik op terugviel, die ik herkende als ik eens buiten de oevers van die Sint Anna Kapelstraat was getreden om de wijdere wereld te verkennen, die met name bestond in de IJskraam van Veldt aan de straatweg, in het badhuis vlakbij het station, in de fluit van Gispen, die ’s avonds en ’s middags ging en een teken was om mijn vader tegemoet te lopen. En voor de rest zag je aan het eind van die veertiger jaren in onze straat nog de schillenboer komen, wapperde de was op de maandagen aan de lijntjes, ventte de melkman zijn dagmelk uit, werd het brood nog thuis bezorgd, kwam de kruidenier elke donderdag het boodschappenlijstje halen, mocht ik bij Marie de Leeuw in de Zandstraat een, twee keer per week een pakje OldMac voor mijn vader en moeder gaan kopen en werd op de laatste woensdagmiddag van de maand mijn haar geknipt bij kapper van Gasteren in het toen zo courante bloempotmodel, waar ik mij zowaar ook nog gelukkig mee kon voelen. Maar met wat niet in die veilige, doodlopende straat die de Sint Anna Kapelstraat in Culemborg voor mij was?

Advertentie