Scenes uit een huwelijk

Het is ook wel eens goed om met de deur in huis te vallen en niet al te veel woorden eraan vuil te maken om bij de clou van een verhaal uit te komen. Wat bijvoorbeeld best opschiet als er sprake is van laaiend enthousiasme zoals bij mij nu het geval is na een avondvullende voorstelling van Toneelgroep Amsterdam in het Theater aan het Vrijthof in Maastricht te hebben bijgewoond. Ik had het voorrecht om “Scenes uit een huwelijk” door dit gezelschap opgevoerd te zien worden. Wat een enerverende kijk – en luisterervaring bleek te zijn. Niet in de laatste plaats door de spannende setting waarin het geheel door regisseur Ivo van Hove was gegoten. Waardoor het geen integrale en conventionele voorstelling werd, met een publiek in de zaal, op afstand. Nee, op en rond het podium waren als het ware drie kamers gebouwd waarin steeds tegelijkertijd de bedoelde scenes werden gespeeld. Met telkens eenderde van de toeschouwers in zo’n kamer, dus dicht op de acteurs, met wie bijna lijfelijk – en oogcontact mogelijk werd. Wat de beleving van het getoonde alleen bleek te intensiveren. Na afloop van zo’n scene rouleerde het publiek naar een volgende kamer om daar een ander fragment te zien. Welke shift zich dus in totaal drie keer voor de pauze, in een verloop van twee uur tijd, voordeed.

Na de pauze zat het publiek in zijn geheel op het podium, verzameld rond de plek waar de acteurs gezamenlijk het laatste deel van dit toneelstuk speelden, dat al zeggingskracht had door de nabijheid, de voelbaarheid van de acteurs, maar daar ook nog eens aan won door de permanente herkenbaarheid van de thematiek, die Bergman aan de orde stelde en welke voortdurend tot uitdrukking kwam in de fraaie dialogen. En dat moet daaraanvolgend worden gezegd, deze dialogen, maar uiteraard ook de mimiek, de gebaren kwamen nadrukkelijk terug in de indrukwekkende acteerprestaties van Janni Goslinga, Camilla Siegertsz en Susanna Grotenhuis als Marianne in de verschillende levens – en huwelijksfasen met daartegenover Hugo Koolschijn, Roeland Fernhout en Alwin Pulinckx als hun respektievelijke partners Johan. Waarbij daarnaast vooral ook niet de ondersteunende rollen zoals die werden vervuld door Celia Nufaar, Leon Voorberg en Maartje van de Wetering, onvermeld mogen blijven. En last but not least was er de opvallende keuze van de muziek, die min of meer voor verbindingen moest zorgen en waarvoor een aantal liedjes van Herman van Veen alleen maar ook op de goede plaats konden vallen. Waardoor deze voorstelling van “Scenes uit een huwelijk” inderdaad alles had om mij gedurende vier uur mee te nemen naar het puntje van mijn stoel en naar de konklusie dat ik een onvergetelijke en onvergelijkelijke avond had gehad. Dankzij Toneelgroep Amsterdam.

Advertentie