Een vreselijke ijsberg (2)

Eergisteren betoogde ik hier onder het hoofdje “Een vreselijke ijsberg” dat de onderwijsinstellingen en universiteiten in Nederland verdraaid veel weg hebben van prettenten en plezierfabrieken waar in feite opgeleid wordt voor werkloosheid. Ik was met die stellingname nog te vroeg omdat het allemaal nog bonter kan. In die zin dat wetenschap bedrijven ook zoveel als hobbyisme lijkt te worden, welke ook nog uitgeoefend kan worden dankzij overheidsgelden. Omdat universiteiten in die positie van afhankelijkheid verkeren. Een boude konklusie misschien. Maar een andere ruimte wordt er niet gelaten in en naar aanleiding van het verhaal van de Delftse aardwetenschappers die aan de hand van een 3D-simulatie aangetoond hebben dat de bankrovers die in 1962 ontsnapten van het gevangeniseiland Alcatraz in de Baai van San Francisco, dat avontuur overleefd moeten hebben. Leuk allemaal en zal allemaal best waar zijn, maar het blijft wel steken op het niveau van het jongensboek en van de liefhebberij die in de schuur achter het huis wordt bedreven.

Waardoor het al helemaal niet aan de orde is om dit verhaal te presenteren aan duizenden aardwetenschappers die bijeen zijn op een conferentie van de American Geophysical Union in San Francisco. Of het moet bedoeld zijn als een stukje cabaret, als entertainment, waarvoor een paar van die Nederlanders ingevlogen konden worden. Want serieus kan dit toch allemaal niet bedoeld zijn en genomen worden en heeft al helemaal niets te maken met wetenschapsbeoefening te meer als een van die Delftenaren aan dit verhaal ook nog eens toevoegt dat die hele simulatie natuurlijk niet bewijst dat die ontsnapping ook werkelijk zo is gebeurd. Waarop ik dan de vraag stel waar dit allemaal over gaat en helemaal vraagtekens erbij zet als het ook nog eens als levensgroot item in het Achtuurjournaal is gebracht. Mag ik dan s.v.p. de weg kwijt zijn en niet meer weten waar dit allemaal over gaat?

Advertentie