De wereld van NRC Lux

Zette ik mij hiervoor al af tegen de platmakerij van de commerciële televisiezenders waarbij alles voor iedereen moet kunnen, ik heb ook een meer dan sprekend voorbeeld bij de hand hoe het ook andersom verkeerd kan gaan en wat mij betreft uit de hand loopt. Dat gevoel bekruipt mij namelijk wekelijks, op zaterdag als de Weekend – NRC bij mij in de bus valt. Op zich een heerlijke editie en ook om naar uit te kijken, die bundel met leesvoer welke meer dan de moeite waard is en mij zelfs blij zou maken als ik niet tegelijkertijd te maken kreeg met een dissonant die telkens mijn humeur op de proef stelt. Want met die zaterdagkrant ontvang ik tegelijk een bijlage die wat mij betreft qua inhoud haaks staat op de diepgang die in de vele artikelen en interviews in de NRC te vinden is en waar vrijblijvendheid volledig ontbreekt. Hoe anders, hoe contrasterend daarmee is het gesteld met NRC Lux, het wekelijks lifestylemagazine, waarin de goede dingen die deze aarde te bieden heeft, de revue passeren, maar dan toch wel zo geordend dat het slechts de happy few zijn die erover kunnen piekeren of een en ander dat daarin wordt gepresenteerd, al of niet de moeite van hun echte aandacht waard is. Exclusief en elitair is de toon die in die bijlage heerst, met steeds weer onderwerpen die buiten het bereik van de doorsneesterveling liggen.

Waarbij ook inbegrepen zijn diegenen die tweemaal of driemaal modaal te verteren hebben, maar die toch niet hoeven te peinzen over de exotische vakantie – en reisbestemmingen die de eerste de beste lezer als het ware onder de neus gewreven, zeg maar bij wijze van spreken ingepeperd krijgt. Zoals hij ook verlekkerd mag kijken naar de volgende bolide die meer dan een ton kost en welke steevast aan een test onderworpen wordt. En wie dan nog niet afgeknapt en uitgestapt is, mag vervolgens kennis nemen van de capriolen van zo’n zelfbenoemde culinair expert, die lekker dure en exclusieve restaurants afstruint om daar eens exotisch en delicaat te tafelen. Waarvan dan een verslag plus rapportcijfer volgt, met daarbij berekende prijzen voor diners voor twee personen die over het algemeen bij mij inslaan als een bom. Want driehonderd euro voor zo’n avondje klinkt behoorlijk buiten proporties en heeft waarschijnlijk al helemaal niets te maken met wat de gemiddelde Nederlander te besteden heeft. Nou, dat is zo’n beetje het sfeertje dat NRC Lux uitademt en dat het waarschijnlijk echt goed zal doen in Wasssenaar, Blaricum, Bloemendaal en de Amsterdamse grachtengordel, maar waarvan ik de kriebels krijg en ook niet snap wat NRC beoogt met het tonen van al dat lekkers en moois, dat buiten het bereik van de meeste van haar weldenkende lezers ligt, los van het feit of ze er überhaupt belangstelling voor hebben.

.

Advertentie