Onmogelijke drukte

Nog niet zo lang geleden, misschien twee weken terug, uitte ik mijn ergernis over de chaos en anarchie die langzamerhand in het Amsterdamse verkeer lijkt te gaan heersen. Ik had het in dat verband over enkele andere Europese steden, waar het leven op de tweewieler aanmerkelijk geregelder en veiliger was, en wees de autochtone Amsterdammers aan als de hoofdschuldigen met betrekking tot die toestand van wetteloosheid en ontbrekend fatsoen. Dat verhaal en die opinie houd ik nog steeds overeind, hoewel ik mij ook realiseer dat het beeld als zou alleen de eigen bevolking van haar stad een puinhoop, een hogedrukpan maken, wel enige nuancering behoeft. Zeker na gisteren besef ik de urgentie daarvan maar al te zeer. Uiteraard blijft er die anarchie die de leefbaarheid in de hoofdstad zwaar onder druk zet. Maar daar moet zeker een ander facet aan toegevoegd worden dat het leven in Amsterdam minstens evenzeer onder druk zet en daardoor met name het verblijf in de binnenstad, waarmee eigenlijk het gebied binnen de Ring wordt bedoeld, allesbehalve veraangenaamt. Daarbij gaat het meer specifiek om de nagenoeg onmogelijke drukte die de hele stad teistert. Wat wil je ook als je aan aktieve City-promotion doet en het resultaat daarvan is circa zeventien miljoen bezoekers per jaar? Natuurlijk leidt dat tot overvolle trottoirs en winkelstraten, waarbij heus niet alleen aan de Kalverstraat gedacht moet worden.

Het is overal, ook in de Utrechtsestraat bijvoorbeeld, afgeladen en barstens vol en het schuifelt maar voort. Iedereen loopt iedereen voor de voeten, met vanzelfsprekend stijgende irritaties, met name als Jan, Piet en Klaas zich ook nog eens tegen de regen gaan beschermen met hun paraplus. Zelfs op een doorsneezondag is de drukte niet meer te harden, ook als ze zich nog eens voortplant naar de trams waar vooral onwetende toeristen uitgangen en ingangen in de toch al volle voertuigen blokkeren en het instappen en uitstappen belemmeren en verhinderen met alle emotionele gevolgen vandien. En als dan ook nog eens de echte Amsterdammers zich gaan beklagen over het feit dat alle moeite ervoor moet worden gedaan om ergens nog een vrije plaats in een koffiehuis, lunchroom, brasserie of café te vinden, omdat elke stoel wel bezet blijkt, dan kan er toch nauwelijks nog gesproken worden van een vorm van overdrijving of kouwe drukte. Dan lijkt het met de leefbaarheid in de Amsterdamse binnenstad ver gedaan. En dat mag gerust gezegd worden als je alleen nog maar over de hoofden kunt lopen, het een gekrioel van jewelste is, waardoor een leuk dagje uit, een bezoek aan de stad nagenoeg ondoenlijk en onwenselijk wordt. Zodat de terechte conclusie geldt dat alle City – promotie weliswaar goed was bedoeld en ook erg effectief. Maar eigenlijk veel te effectief, gezien het finale resultaat dat uitsluitend onmogelijke drukte inhoudt.

Advertentie