Zo één keer in het halfjaar komt hij hier wel voorbij. Maar daarvoor is hij dan ook een van de belangrijkste na-oorlogse Nederlandstalige dichters. Het gaat over Leo Vroman (1915 – 2014), die hier weer een staaltje van zijn kunnen geeft onder de titel ‘Toestemming‘:
Je mag ieder gedicht
van mij graag zingen
maar niet altijd
met een gezicht
of begeleid
met hoe heten die dingen,
lieve vreemdeling.
Ikzelf, ik fluisterde
mijn woorden pas
als de schemering
de tekst verduisterde
en ik zeker was
dat niemand luisterde,
maar als je echt moet
in het publiek
is een beetje muziek
en de hele rest
mij ook goed hoor.
Mij is alles best.
robschimmert 