Een van de meest bijzondere cineasten van de twintigste eeuw was de Fransman Jacques Tati (1907 – 1982). Hoewel zijn films uiteraard een verhaal vertelden, was het daarin niet om te doen. Het waren de voortdurende beeldgrappen, en vaak heel originele, waarin Tati zich met zijn oeuvre onderscheidde. Zijn films, waarvan de bekendste ‘Playtime’, ‘Les vacances de Monsieur Hulot’, ‘Mon oncle’ en ‘Jour de fête’ waren, kwamen met name in de veertiger, vijftiger en zestiger jaren tot stand en behaalde hoge bezoekersaantallen. Aan ‘Mon oncle’ bewaar ik heel goede herinneringen. Ik kan me nog heugen dat het voor mij een overrompelende kennismaking met Tati was, omdat het kijken ernaar mij een lachbui van anderhalf uur aan een stuk bezorgde. De komende vier vrijdagen zullen telkens korte fragmenten uit zijn films of trailers ervan getoond worden, met als doel om dat gevoel dat Tati indertijd bij velen teweeg bracht, weer tot leven te roepen.
robschimmert 
ja heb een tijd terug ook een film gezien van Tati, is inderdaad op een heel typische manier erg komisch