Wat zijn we in Nederland toch goed geworden in het uitvergroten van alles, ongeacht de omvang van wat er zoal aan de orde is. Als een klein land klein is, zal het zich toch op gelegen momenten moeten opblazen, lijkt wel de common sense die in een brede zin begint te heersen. Het moet zelfs kunnen en is ook gerechtvaardigd, nu het mogelijk wordt gemaakt dank zij de social media, wordt meer en meer een breed gedragen gedachte, waar niet eens meer een vraagteken bij wordt gezet. Het gebeurt gewoon, dus is het business as usual aan het worden en gaat het deel uitmaken van de waarden die wij in ons dagelijks leven hanteren. Wat zoveel betekent dat het opblazen wordt geaccepteerd, gewoon gevonden en per slot van rekening niet eens meer ervaren als dat uitvergroten, wat wij Calimero’s in Nederland in essentie zo nodig hebben om er ook toe te doen, althans dat gevoel te krijgen. Want waarom zouden onze kwesties en problemen minder zijn, is de vraag die aan dit hele gedrag ten grondslag ligt en weer eens messcherp zichtbaar werd, noem het gerust transparant, toen de zo hoog op het schild gedragen Frans Timmermans zich in het vuur van een gesprek versprak. Waarna duidelijk werd dat heldendom en status in de Nederlandse verhoudingen maar zeer betrekkelijk zijn.
Zo snel donderde die Frans van de voor hem opgetrokken Olympus om diep, heel diep in het stof terecht te komen en zijn meest nederige excuses aan te bieden, met een deemoed zoals zelden was vertoond en al helemaal niet zo snel nadat een paar mensen de trom waren begonnen te roeren. Wat al met al toch erg aan het denken zet en de vraag oproept of alle verhoudingen nog passend zijn en de maatschappelijke processen niet meer en meer onderhevig zijn aan middelpuntvliedende krachten die hun oorsprong vinden in de media. Waar missers, versprekingen of fouten vooral opgelierd worden zonder een verdere afweging of een belang daarmee naar rato en evenwichtig wordt gediend. Met uitvergrotingen tot gevolg die ieder debat tot een karikatuur van zichzelf maken en iedere betrokkene feitelijk tekent. Met als laatste slachtoffer dus Frans Timmermans, die teveel verdiensten heeft en zijn job gewoon te goed doet om nu ineens zo nederig te zijn en diep te buigen. Zo fout was hij nu ook weer niet om daarvan zulk misbaar en theater in de kranten en op tv te maken. Of is dit nu typisch iets dat bij onze hedendaagse tijd en beschaving heet te horen…..?
robschimmert 
Het is ook nooit goed.
Fijn dat je erover schrijft, mijn ***verbazing*** had ik ook in een weblogstukje geschreven, compleet met screencaptures van het geschreeuw op twitter, maar… ik heb het niet geupload… (ik hoorde de denkbeeldige familieleden alweer roepen ‘jolie is altijd zo kritisch ;-/’ alsof ik dat van een vreemde heb, *kuch* ;-))
Mijn voorzichtige conclusie is dat we liever in sprookjes geloven, dan logische redeneringen. Iedereen had zelf kunnen bedenken dat die bijna 300 mensen niet allemaal in 1 miliseconde uiteengespat zijn en allemaal dood of allemaal bewusteloos waren; de gekste theorieën verschenen er op twitter hoe het kapje om de nek geraakt kon zijn, net als berichten dat het NOOIT gebeurd kon zijn dat er nog 1 mens was geweest die….
En dan moet degene die het in 1-klap-allemaal-dood-sprookje doorprikt diep door het stof. En ja, ik weet dat Frans het kapje-feit noemde om zijn eigen verhaal te ondersteunen, dat zo mogelijk ook een sprookje was.
Ja, we lopen allemaal achter de rattevanger van Hamelen aan, en als ie 1 valse noot speelt, wordt ie meteen gestenigd. Ik vrees dat het inderdaad typisch bij deze tijd hoort
Dank je wel, dank je wel, voor deze ondersteuning van mijn verhaal.
En jij natuurlijk bedankt voor het blogstuk…. ik had me echt eenzaam gevoeld met de waarneming, en dacht ‘nee, toch maar niet plaatsen dat blogje, die verbazing snapt niemand :-/’ En dan maken de (gevreesde) niet-begrijpende reacties een mens alleen eenzamer ;-]
Ik vond het geen misser, geen verspreking en ook geen fout. Dat had ik ook in klad, maar nog niet af. Het komt er ook niet meer. Binnen de rest van zijn verhaal, klopte het. Verder weten we het niet en als nabestaande moet je het daarmee doen. Ik mag het niet zeggen, maar doe het toch: De hele toestand met de MH17 (Ja, ook ik vind dat een vreselijke ramp) krijgt veel te veel opgeblazen massale emotie mee.