De scheidslijn tussen Bourgondisch en smakeloos blijkt ook zo maar nageldun te kunnen zijn. En het kan niet anders of in Limburg wordt daar weer eens het pijnlijkste voorbeeld van gegeven. Onder het motto dat het leven doorgaat en dat herdenken en terugkijken veel minder helpt dan de dag te plukken en de zotskap bij welke gelegenheid dan ook op te zetten. Want we moeten immers verder en bij de pakken neerzitten helpt beslist niet. Zodat er inderdaad wel heel wat moet gebeuren, wil men zich hier, en dat is in dit geval Heerlen, een al lang voorgenomen en vaststaand feestje laten afpakken. Niks dilemma’s. Gewoon unverfroren keuzes voor de hardheid van de Vastelaovend waarvan het belang voor sommigen niet eens te definiëren is, maar boven alles uitstijgt en van een andere orde is. Wat meer in concreto betekent dat geen van haar organisatoren ook maar in de verste verte erover piekert om het traditionele feest aan de vooravond van het Heerlense carnavalsseizoen, het zo geheten ‘Aod op Nuij’, dat dit jaar gepland is op 10 november, de dag van de Nationale Herdenking van de slachtoffers van de ramp met de MH17, te laten vervallen of te verschuiven. Omdat men in de gelederen van de organisatie dus vindt, hoewel onder toenemende druk, dat haar feest best door kan gaan mits er tegelijkertijd wel respect wordt betoond voor de 298 slachtoffers van die vliegramp.
En daar wordt tijdens dat voorgenomen feest, zo is de bedoeling, dan ook ruimte voor geschapen door het al vastgestelde programma gedurende een heel kwartier te onderbreken voor onder meer het voorlezen van een gedicht en het brengen van een trompetsaluut. Na welke plichtplegingen – want meer zijn het niet, omdat ze slechts voor de bühne worden verricht – de festiviteiten onverdroten door kunnen gaan, aangezien in het perspectief van deze Heerlenaren first things first horen plaats te vinden. En dat was nog altijd hun feestje dat door zo’n ongeluk en die herdenking nu gehinderd wordt, terwijl ‘Aod op Nuij’ immers al lang was gepland, nee, eigenlijk de tiende november al jaren als vaste datum daarvoor gold. Wat niemand in Den Haag schijnt te weten en daardoor dus tot deze foute keuze kon komen, zal de redenering in Heerlen luiden die daarom in een rechte lijn wel moest leiden tot deze volgehouden smakeloosheid. Waarvan niemand van de organisatie zich ook maar enigszins bewust zal willen en kunnen zijn, als men het eigen gelijk zo aan de eigen zijde weet en de wetten van de Vastelaovend boven alles uit vindt gaan.
Aan de andere kant moeten we het ook niet moeilijker maken dan het is. En, MH19 was een ramp, met nationale rouwdag en al, met een waardig afscheid van deze slachtoffers, maar we moeten niet aan de gang blijven.