Balans van een busreis

Vooral onder leeftijdgenoten, de senioren dus, blijft het een favoriet onderwerp van gesprek. De busreis, met haar vermeende voor – en nadelen, welke ook nog eens per persoon blijken te verschillen. Debatstof genoeg waarvoor ik op grond van mijn recente ervaringen ook wat munitie wil aandragen, die nog eens extra lading krijgt doordat ik er een kort daarvoor gemaakte reis per auto over eenzelfde afstand naast kan zetten. Misschien voegt het een lichtje toe waardoor een nog niet gekende invalshoek er plotseling ook toe blijkt te doen. Want zo’n busreis heeft uiteraard veel kanten die door ieder weer anders gewaardeerd zullen worden. Zoals het feit dat je vervoerd wordt, niet op het verkeer hoeft te letten, dus fit op de plaats van bestemming aankomt, zou een voor de hand liggende veronderstelling zijn, die ook een andere kant kent, merkte ik toen ik vorige week zondag na een rit van bijna 750 kilometer, met drie stops weliswaar, in het Noordoostduitse Stralsund uitstapte. Want moe gezeten op eenzelfde plaats en stram ondanks de royale beenruimte, was ik blij dat ik op dat moment toch weer tot enige aktiviteit kon overgaan, al was het maar het uitpakken van de koffer en het gebruiken van de avondmaaltijd. En het bleek datzelfde nonaktief te zijn dat de hele zesdaagse reis toch in enige mate bleef bepalen en vooral haar oorzaak vond in een strak georganiseerd programma dat, het moet worden gezegd, tot in de puntjes was geregeld. Maar misschien zat hem daar ook wel meteen de kneep, in dat tot een bepaalde hoogte ontbreken van eigen regelruimte.

Wat zoveel wil zeggen dat er binnen de opzet van geplande excursies wel wat mogelijkheden waren om de eigen gang te gaan – wat we dan ook deden -, met dien verstande dat je wel steeds gebonden was aan de tijden en plaatsen zoals die in het kader van deze reis uitgestippeld waren. Met per saldo de bus en haar chauffeur die bepalend waren voor de mogelijkheden daartoe. Met vaste vertrek – en etenstijden, geplande excursies, hoewel er na overleg toch enige variaties in het program konden worden aangebracht. Begrijpelijk omdat als dertig mensen maar wat hun gang gaan, het ook weer een rommeltje kan worden. Maar zoals gezegd, schuilt daarin ook de beperking van zo’n busreis, met name als je hecht aan persoonlijke vrijheid. Met ook nog eens de omstandigheid dat je zes dagen lang wel met een vast gezelschap te maken hebt, waarmee je bijvoorbeeld ook aan tafel zit en die naast, voor of achter je in de bus zitten en die je dus niet kunt ontlopen. Zodat flexibiliteit best handig is, zij het dat dat nauwelijks werd gevraagd omdat onze reisgenoten gewoon rustig waren en zich aan de afspraken hielden. Wat ieders plezier ten goede kwam. En dat dan de gespeelde muziek in de bus niet altijd naar mijn smaak was, heb ik maar op de koop toe genomen omdat je het nu eenmaal niet iedereen naar de zin kunt maken. Het is in elk geval bepaald niet de reden waardoor mijn uiteindelijke voorkeur toch uitgaat naar die reis per auto, die ik dus liever maak zolang ik daartoe in staat ben, omdat ik mij zo in de ruimste mate in het bezit van de vrijheid weet om mijn vakantie of een trip naar eigen believen in te richten. Want juist dan is dat mij toch het meeste waard.

Advertentie