Het scheiden van de markt

Met het sluiten van het transferwindow afgelopen nacht om 00.00 uur weet voetbalminnend Nederland tenminste weer waar het gedurende het voetbalseizoen 2014/2015 aan toe is en waar de Nederlandse eredivisie staat. Nergens dus. Ze stelt helemaal niets voor en geldt in Europees verband als een competitie waar een beetje voetballer gewoon de neus voor ophaalt. Over de komst van grote, internationale vedettes hoeft niet meer gedacht te worden. Gearriveerde spelers gaan liever hun zakken nog verder vullen bij een derderangs Engelse voetbalclub die aan geen enkel serieus internationaal bekertoernooi meedoet of prefereren een verblijf in een woestijnland boven wekelijks ploeteren in een of ander obscuur Nederlands stadionnetje. Is dat al een kant van een treurige medaille, de andere kant oogt zo mogelijk nog dramatischer doordat het aantal Nederlandse voetballers dat de vaderlandse velden ook voor gezien houdt, alleen maar toeneemt en nu al gestegen is tot het getal van 147 dat zijn geluk elders is gaan beproeven. En omdat het bepaald niet om de slechtste spelers gaat, betekent dit alleen maar een verdere verarming en uitholling van de kwaliteit die nu nog wekelijks te bekijken valt tijdens speelrondes van de Eredivisie. Met daarbij ook nog eens de droevig stemmende konklusie dat onze clubs blijkbaar alleen nog maar deugen als opleidingsinstituut voor de competities in Engeland, Spanje, Frankrijk, Rusland, Duitsland en Italië.

Terwijl wij hier in de polder ons alleen maar mogen vergapen aan de ontluiking van onze talenten en aan de afdankertjes die voor het grote werk niet meer deugen. Wat er toe leidt dat de clubs die de goede neus hebben voor deze ontwikkelingen en verder kijken dan hun neus nu lang is, daar het meeste garen bij spinnen. Zoals bijvoorbeeld Ajax dat als het om opleiden gaat, een reputatie te verliezen heeft en ook nog eens meer dan honderd miljoen op de bank heeft staan, maar daar dus niets mee kan doen om zich te versterken. Wat dus wel heel wrang is en zelfs tenenkrommend als de situatie van die club vergeleken wordt met die van grote Spaanse clubs als Barcelona en Real Madrid, die blijven kopen en kopen en de tientallen miljoenen per speler spenderen, terwijl ze nota bene een schuldenlast van om en nabij het half miljard hebben. Wie het snapt, moet het vooral zeggen. Maar staan blijft dat deze omstandigheid ook laat zien dat de hele voetbalwereld van geen kant deugt, slechts verrotte verhoudingen kent, dus het verdient om de kant uit te blijven gaan die ze onverdroten zoekt. Namelijk tot aan de afgrond en haar daar op volgende ondergang, waarbij ik de laatste zal zijn om dat te betreuren. Omdat voetbal in deze vorm natuurlijk nergens meer over gaat.

Advertentie