Het boerenbedrog van Cition

Of er een oorzakelijk verband is, weet ik niet direkt. Maar het valt mij wel op dat ik met het klimmen der jaren steeds vaker in aanraking, en meer nog in aanvaring kom met de instituties die boven ons als burgers gesteld zijn en waarvan verwacht mag worden dat ze ook bijdragen tot het heil van de samenleving. De praktijk wijst mij meer en meer uit dat dat idee veel te hoog gegrepen is, omdat die organisaties en organen toch vooral de reden van hun bestaan aan zichzelf blijken te ontlenen. Waarmee je het als enkeling maar moet zien te doen, merkte ik de laatste jaren in mijn meestal onzachte kontakten met KPN, Essent en Ziggo, om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Wat zich nu dus herhaalde met Cition, een bedrijf waar ik tot voor kort nooit van had gehoord, maar dat door de gemeente Amsterdam in het leven (of te hulp) is geroepen om uitvoering te geven aan haar parkeerbeleid. Waardoor ik begin juni plotseling een naheffingsaanslag van euro 59,50 kreeg met de naam van die instelling in het briefhoofd, nadat ik mijn auto op Hemelvaartsdag op de Korte Marnixstraat had geparkeerd tegen betaling van 25 euro voor een dagkaart. Stomme verbazing bij mij, die ik per omgaande, d.w.z. op 6 juni, omzette in een bezwaarschrift waarop ik nu, twee maanden later, een antwoord en afwijzing ontving, waarin overwegingen opgenomen waren die mijn zelfde verbazing nog eens verder deden stijgen.

Want wat blijkt het geval te zijn? Op die bewuste Hemelvaartsdag, die als feestdag wordt aangemerkt, had ik een zondagkaart aan moeten schaffen om een geldig parkeerrecht te krijgen, van 12.00 uur tot 19.00 uur. Met het kopen van de dagkaart werd in feite een parkeerrecht gekocht en verleend voor de volgende dag, de vrijdag daarna, van 09.00 uur tot 19.00 uur, toen ik al niet meer in Amsterdam verbleef. Waarmee wat Cition betreft ondanks alle strijdigheid met de logica en gezond verstand de baard van mijn bezwaarschrift af was en de naheffingsaanslag terecht opgelegd en dus betaald moest worden. Van een verrekening van die abusievelijk betaalde 25 euro kon geen sprake zijn. Terugbetaling daarvan kon aangevraagd worden door invulling en verzending van een te downloaden restitutieformulier, dat te vinden zou zijn op de website van dit bedrijf en meer specifiek onder ‘Mijn Cition’, zo’n pagina die de burger, de individu, de klant (?) de illusie moet bieden dat hij iets meer met die organisatie heeft. Boerenbedrog, weet ik na al die jaren en ook nu weer als geen ander. Want ik raakte het spoor via de zoekfunctie volledig bijster, verdwaalde volkomen en kon noch ‘Mijn Cition’ noch dat restitutieformulier vinden. Waarna ik die verdomde 59,50 euro maar heb betaald en voor de zoveelste maal de strijdbijl heb begraven in de wetenschap dat de geest van Kafka nog altijd leeft.

Advertentie