Als we het ergens met elkaar roerend over eens zijn dan is het wel over het feit dat er geen betere automobilisten zijn dan wijzelf. Wij, en dat geldt dus voor iedereen, hebben onszelf gepromoveerd tot de standaard in rijstijl en rijgedrag. Met dus uiteraard het recht om iedere medeweggebruiker te be – en veroordelen. Want worden wij wel eens rechtstreeks aangesproken op onze manier van rijden? Voorzover mij bekend is dat niet de gewoonte en is het mij ook nooit overkomen. Of gaat het hier over een levensgroot taboe en moet niemand het in zijn hoofd halen om zich te bemoeien met de wijze van autorijden van een ander? Het zou zo maar zo kunnen zijn en daarmee de werkelijkheid vertegenwoordigen waarin ieder in de waan van zijn eigen voortreffelijkheid achter het stuur verkeert. Daarbij natuurlijk gesteund door het grote aantal kilometers dat per jaar gereden wordt of door het percentage van de no-claim dat inmiddels bereikt is en met voorbijgaan aan de dosis zelfkritiek die juist op zo’n kritische plaats als de auto is, vaker ontbreekt. Dit valt mij dus op en hoor ik ook vaak mijn oren passeren. Wat bij mij toch de vraag oproept hoe het met mijn rijgedrag en rijstijl gesteld is.
Ik heb mij er nog nooit mee bezig gehouden omdat het voor mij relevanter is en was om veilig en wel en vooral heelhuids en onbeschadigd van A naar B met mijn auto te komen. Aan hoe dat feitelijk is gegaan meet ik dan af of ik er met mijn manier van autorijden mee door kan. Welnu, in de veertig jaar dat ik mijn rijbewijs heb, ben ik twee keer betrokken geweest bij een aanrijding. In 1978 buiten mijn schuld toen een automobilist plotseling voor mijn gloednieuwe Datsun Sunny stilhield, waardoor deze in no time total loss was. Vette pech en lastigheid die je kan gebeuren. In 2000 was het voor de tweede keer raak. Nu wel door mijn eigen schuld toen ik gehaast een uitwijkende boerentrekker nog wilde passeren, waardoor de voorruit plus zijkant van mijn VW Passat voor zo’n tweeduizend gulden schade opliepen. Voor de rest heb ik geen averij opgelopen, wel acht, negen keer geverbaliseerd voor het overschrijden van de snelheidslimiet. Een pekeltjeszonde, vind ik. Maar in hoeverre dat van invloed is op het oordeel dat de lezer over mijn rijstijl en rijgedrag heeft, laat ik graag in het midden, als men maar meeneemt dat ik over het algemeen zo’n 25.000 kilometer per jaar pleeg te rijden, met de tendens dat het de laatste jaren stukjes bij beetjes minder wordt.
robschimmert 
Als je ruzie met iemand wil moet je over zijn of haar rijstijl beginnen als je er bij in de auto zit, ja 🙂
Mensen moeten stoppen met rijden als ze altijd vooraan in de file rijden…
Neem maar eens een slipcursus op het circuit van Zolder. Dan vertellen ze je en laten de instructeurs je zien , hoe je het veiligste rijdt op de autobanen, welke auto’s de politie heeft voor snelheidscontroles, wat je wel en absoluut niet moet doen bij slippen, welke stijl van rijden het minste dodelijke slachtoffers oplevert enz. Voor mij 40 jaar geleden een eye-opener, waar ik tot op de dag van vandaag veel aan heb.
Ik heb alleen een paar keer heftruck gereden en een vrachtwagen 10 meter achteruit verplaatst, maar voor de rest heb ik nooit tijd in autobesturen gestopt. Ik kan stellen dat ik dan ook nog nooit een ongeluk door het besturen van een auto heb veroorzaakt. Daar valt uit af te leiden dat ik erg veilig rij of gewoon niet. Voorkomen is immers beter dan genezen. 😉
Als ik al auto zou rijden, dan zou ik vooral in dorpen en wijken langzamer gaan dan de toegestane maximumsnelheid. Gewoon omdat met die maximum snelheid niet alle ongelukken zijn te voorkomen. Op een fiets rij ik daar nu ook al langzamer dan buiten de bebouwde kom. Een fiets heeft echter het voordeel dat je er flexibeler mee uit kan wijken. Probleem met het langzamer rijden in een auto is dat er dan gekken zijn die je gaan inhalen en dat maakt het juist gevaarlijker.