Ter overdenking een parafrase van wat gedachten van journaliste Carolien Roelants, die misschien op een dag als vandaag wel erg op hun plaats zijn. Aanleiding vormde de mededeling van de Global Peace Index dat dit de vreedzaamste eeuw in de menselijke geschiedenis is. Hoewel tegelijk erkend wordt dat de laatste zeven jaar een merkbare verslechtering van de niveaus van vrede te zien hebben gegeven. Maar om de eenentwintigste eeuw dan meteen maar de vreedzaamste eeuw te noemen…. Want het voelt eerder aan alsof we aan het einde der tijden zijn aangeland. Zo’n periode die zich kenmerkt door geloofsafval, rampen en oorlogen. Het is namelijk wel goed mis. Tel even mee. Alleen al de laatste week lanceerde Israël na tien dagen van beschietingen een grondoffensief tegen Hamas in de Gazastrook. Ongeveer tegelijk werd boven het kruitvat Oekraïne het passagiersvliegtuig van Malaysia Airlines neergehaald. De kalief breidde intussen gewapenderhand zijn jonge kalifaat in Irak en Syrië uit. In Libië raakten een paar van de machtigste milities slaags en vernietigden onder andere de internationale luchthaven. In Jemen is het op alle fronten oorlog. Maar daar is geen plaats meer voor in de media. In Afrika zijn ook nog een paar gruwelijke oorlogen aan de gang. Regering en rebellen doen hun uiterste best de babystaat Zuid-Soedan in de wieg te smoren. In Darfur, helemaal vergeten, zijn dit jaar toch al weer 400.000 mensen ontheemd geraakt. Burgeroorlog in de Centraal-Afrikaanse Republiek. Somalië natuurlijk. Mali. Een toenemend aantal bloedige aanvallen op dorpen in Kenia. De extremisten van Boko Haram maken duizenden slachtoffers in Nigeria.
Is het daarmee erger dan ooit tevoren? Ja, wat is ooit? Ooit is oneindig lang en daarmee nauwelijks serieus te nemen als referentie. Voor de hand ligt de vergelijking met de tweede helft van de vorige eeuw, gerekend vanaf de Tweede Wereldoorlog. Dan kom je al snel uit bij alle Israëlisch–Arabische oorlogen, en de Golfoorlogen. Of neem de jaren tachtig van de vorige eeuw. Van 1980 tot 1988 woedde de oorlog tussen Iran en Irak. De Libanese burgeroorlog was al vanaf 1976 aan de gang. In 1982 viel Israël ook nog eens Libanon binnen, een bezetting die tot 2000 duurde. Intussen begon in 1984 de oorlog tussen de Koerdische PKK en Turkije. Het was de tijd van geruchtmakende ontvoeringen van westerlingen in Libanon. Burgeroorlog in Zuid-Jemen (1986). De jaren negentig maakten een nieuw begin met de Iraakse bezetting van Koeweit, wat de inleiding vormde op de internationale Golfoorlog tegen Saddam Hussein. Of neem de Joegoslavische oorlogen. Enzovoorts. Dus zoveel erger is het nu allemaal niet. Alleen is al die ellende veel dichterbij gekomen door Facebook, Twitter en alle andere nieuwe media. De afgehakte hoofden rollen over de ontbijttafel. Wat heus niet het einde der tijden impliceert. Maar of dit de vreedzaamste eeuw gaat worden, is allerminst zeker. (bron: NRC Next)
robschimmert 