Schrijfster en dichteres Marion Bloem (1952) is hier – wonderlijk genoeg – ondanks haar royale productie van gedichten nooit aan bod geweest. Dat gemis wordt vandaag ingehaald met dit opmerkelijke en ook gevoelige “Echtelijke uren“:
Hij zei al eens heel trots
dat hij kan luisteren
zonder te luisteren
dus praat zij nu
tegen een slaapkamerwand
die na iedere zin
geïnteresseerd snurkt
Zij weet zij heeft
geen luisteraar nodig
maar moed om weer
te horen
mijn stem
zwijgend
in haar hoofd
haar fantasie
robschimmert 