Berlijn roept verschillende gevoelens op, waaronder vooral een van verrassing en verwondering tegelijk over al het fraais en onverwachte dat zich plotseling voordoet en in 
een enkele oogopslag in je blikveld verschijnt. De vormen waarin dat gebeurt zijn er velerlei. Met nog als minst spectaculaire voorbeeld de aforismen die zijn afgedrukt op tientallen trottoirtegels, her en der op een brug over de Spree die zich direkt bij het Nikolaiviertel bevindt, dus op de grens van de Berliner Altstadt. Of wat te denken van de dichtregels die beschilderd zijn op diverse muren van de Heckmans Höfe, de fraaie en intieme doorgang tussen de Auguststrasse en de nieuwe Joodse synagoge met haar gouden koepel in de Oranienburgstrasse? Het zijn nog maar subtiele vingerwijzingen naar het libertijnse en culturele klimaat dat in de Duitse hoofdstad heerst en het leven daar zo leefbaar, of in elk geval interessant maakt.
Want waar ter wereld wordt het vertoond dat er zich twee straten kruisen die vernoemd zijn naar twee historische figuren die elkaar te vuur en te zwaard in de zestiger en 
zeventiger jaren van de twintigste eeuw hebben bestreden? Maar boven alles wordt natuurlijk de show in de openbare ruimte gestolen door de vele kunstwerken van vaker beroemde eigentijdse kunstenaars, waardoor je je tijd nog niet eens hoeft te doden in de vele, werkelijk markante musea die Berlijn kent. Waarvan hier dus een drietal kenmerkende voorbeelden. En dan zijn in dit panopticum nog niet eens meegenomen het grote aantal staaltjes van moderne architectuur waar Berlijn rijk aan is. Evenmin is er gesproken over het spoor van kinderkopjes dat door deze stad is getrokken en dat de lijn markeert waarlangs ze tussen 1961 en 1989 in tweeën werd gedeeld en die heel Berlijn alleen maar spannender en dynamischer maakt. Sterker nog, een reden te meer vormt om haar te blijven bezoeken.
robschimmert 
En een waarlijk schitterende hauptbahnhof…