Hoewel de sop de kool eigenlijk niet waard is, kan het natuurlijk niet helemaal buiten beschouwing blijven omdat er kennelijk horden mensen zijn die het allemaal nog laten gebeuren, dus hun goede geld er ook aan blijven uitgeven. Terwijl het op de keper beschouwd grote onzin is en een verzinsel van winkeliers, middenstanders die toch graag overal een graantje van meepikken. Vandaar dat Vaderdag ooit in het leven is geroepen en tot instituut is gepromoveerd met een eigen dag op de kalender, te weten de derde zondag in juni. Dit voor wie dit allemaal niet meer in het geheugen heeft opgeslagen. Want ook ik was het allemaal hoog en breed vergeten totdat ik gisteren in mijn ochtendkrant een advertentie tegenkwam die mij aan het bestaan van dit verschijnsel herinnerde, maar mij zeker niet het gevoel bezorgde dat ik mogelijk vandaag vergeten zou worden. Om de doodeenvoudige reden dat wij er nooit wat aan hebben gedaan, in die zin dat onze dochters in alle jaren dat ze thuis waren beslist niet geacht werden om met een presentje op de derde zondag in juni bij mij aan te komen. Wat ze op de basisschool als attentie in elkaar staken vond ik uiteraard leuk en zeker aardig, juist omdat het uit hun kinderhanden en – brein ontsproten was.
Maar voor de rest kon die hele middenstandsrimram mij dus gestolen worden. Waardoor ik mij nu, bijna dertig jaar later, er nog hogelijk over verbaas dat dit hele instituut nog altijd levensvatbaar blijkt te zijn, althans als ik dus die reclameboodschappen mag geloven. Er is dus niets veranderd en de hardnekkigheid van de winkeliers blijkt niet slechts hetzelfde gebleven, maar is zo te zien alleen maar groter geworden ondanks dat in die drie decennia de welvaart met sprongen is toegenomen en zij zonder twijfel daar ook het nodige van hebben meegekregen, er zeker van hebben geprofiteerd. Of is hun fantasie zo beperkt dat zij het graag bij het oude laten en vooral geen nieuwe inkomstenbronnen weten aan te boren? Met als logisch gevolg het voortbestaan van dit fossiel dat Vaderdag toch genoemd mag worden en dat geen andere weg zal gaan dan die welke leidt tot haar onverbiddelijk einde. Het is slechts een kwestie van tijd. Want neem me niet kwalijk. Zo mondig en slim zijn de mensen, de consumenten intussen toch wel geworden dan dat ze deze larie, dit verzinsel zich niet meer laten aanpraten
Wij hebben nooit wat aan vaderdag en moederdag gedaan. Ik vind het ook pure onzin…