De plaag van zondagschilders

Of het gezegde wel helemaal in de betreffende kontekst klopt, weet ik niet. Maar vast staat voor mij wel dat de wereld van de beeldende kunst die zich met name toont via markten en galeries, veel weg heeft van het land der blinden waarin de eenogen koning zijn. Dus waarin de zondagschilders mooie sier maken met hun probeersels en aldus de professionele kunstenaars lelijk onder hun duiven schieten. Want ze plegen met hun poeha en pretenties die nergens op gebaseerd zijn, pure broodroof door wat volgens hen voor beeldende kunst doorgaat voor afbraakprijzen, hoewel nog altijd meer dan hoog genoeg, aan te bieden. Maar wie zijn ogen een beetje open heeft of ze in elk geval goed de kost geeft om de getoonde prestaties naar waarde te kunnen schatten, zal weldra zien dat de prijs-kwaliteitverhouding volledig uit het lood is, in die zin dat er veel te veel betaald moet worden voor ondermaats werk, dat meestal gespeend is van elke originaliteit en creativiteit en vooral de uitdrukking vormt van grenzeloze zelfoverschatting bij het gros van de zondagschilders. Over het algemeen hebben zij namelijk niets meer te bieden dan imitaties van imitaties zonder dat er ook maar ergens sprake is van een thema of leitmotiv in hun werk.

Leuk uitgebeeld en vaker aardig geprobeerd, waarna de herhaling van de herhaling in de aanpak aanbreekt, zodat je als belangstellende eigenlijk per ommegaande er op uitgekeken raakt. Moe word je daarom bijkans van die zwerm hobbyisten die geen last van hun gebrek aan talent noch van onbescheidenheid heeft en die zich langzamerhand ontwikkelt tot een plaag die het zicht volledig ontneemt op die enkeling die er met zijn of haar werk wel degelijk toe doet, maar die zich niet de moeite getroost om zich te onderscheiden in dat koor van zondagschilders, omdat dat immers onbegonnen werk is. Waardoor de ware kwaliteit onder de amateurs, een kleine minderheid dus, volledig uit beeld raakt en zo onthouden wordt aan het publiek met interesse in de beeldende kunst. Een troosteloos lot dat die echt goeden treft, heb ik vandaag weer eens mogen ervaren toen ik kennis maakte met werkelijk spannend en inspirerend werk dat tot stand was gekomen op een boerderij in Spaubeek en dat daar al tijden bijna lijdzaam staat te wachten op belangstellenden. Wat tot Sint Juttemis kan duren zolang die plaag van zondagschilders maar aanhoudt en elk zicht vertroebelt op zulke juweeltjes zoals ik er vandaag bij toeval heb mogen zien.

Advertentie