De gastvrijheid van Mokum

Maakt de NS er al een potje van, bij de gemeente Amsterdam moet je helemaal niet zijn voor de open armen en de gezelligheid die zo vaak in allerlei spots wordt gesuggereerd om toeristen en dagjesmensen naar de hoofdstad te halen. Want onder dat volk dat al die bezoekers op moet vangen, lopen natuurlijk ook horken rond die met graagte de botte regelingen uitvoeren waarop Amsterdam het patent lijkt te hebben. Dat weet ik weer sinds Hemelvaartsdag toen ik een van mijn dochters bezocht en voor die ene keer mijn auto vlak bij haar woning parkeerde, wetende dat dat mij wel een stoot geld zou kosten. Maar ja, de alternatieven om tot daar te komen vanuit Zuidelijk Limburg waren ook niet zo aanlokkelijk. Dus wilde ik die 24 euro van een dagkaart voor een plaats voor mijn auto best dokken, hoewel het een onbeschofte hoeveelheid geld is die de gemeentelijke overheid, met dat progressieve college van B & W en de zo mogelijk nog radicalere gemeenteraad, je even fijntjes lichter maakt. Vriendelijk en gastvrij zou ik het niet willen noemen, hoewel ik ook best begrijp dat al dat blik uit de binnenstad geweerd moet worden. Maar of dat op deze manier moet, blijft voor mij de vraag, die ik tot en met die Hemelvaartsdag nog vriendelijk bleef stellen.

Om mij een paar dagen later, toen het geld al hoog en breed van mijn rekening was afgeschreven, vreselijk getild te voelen. In mijn brievenbus lag de naheffingsaanslag parkeerbelasting van de gemeente Amsterdam ter grootte van 59,50 euro, een bedrag dat bestond uit 4 euro nog te betalen parkeergeld en 55,50 euro kosten die gemoeid waren met de verrichting van deze naheffing. Mijn schoenen vielen mij niet eens uit. Confuus en perplex was ik evenmin. Hoogstens van de kaart over de botheid van het bericht en de vanzelfsprekendheid waarmee ze was geformuleerd op basis van een konstatering van verbalisant nummer 15006. Met een onwrikbaarheid werd mij een rekening gepresenteerd, waarover niet eens te redeneren leek, ook al had ik een dagkaart voor een hele dag parkeren gekocht. De enige mogelijkheid was om een bezwaarschrift per brief in te dienen, waarna je mag hopen dat die abstracte ambtenarij in Amsterdan goedgunstig wikt en beschikt over de euro’s van een Limburger die ook eens een keertje in Amsterdam was, maar het voorlopig wel uit zijn hoofd laat om dat nog eens te doen. Omdat je van je geld niet zeker bent. Wordt je beurs niet gerold, dan is het de overheid zelf, die je wel behoorlijk lichter maakt, ook als je er dus niet om hebt gevraagd.

Advertentie