Onbekend Amsterdam

Het mag dan de koudste Hemelvaartsdag en negenentwintigste mei ooit zijn geweest, dat betekent niet dat ik die dag door de weergoden heb laten bederven. Integendeel zelfs. Het is een dag geworden waarop ik zicht heb gekregen op de onvermoede en onbekende schoonheid van Amsterdam, dankzij mijn dochter Edith in wie ik mijn geen betere gids had kunnen wensen. Zij bracht mij naar een omgeving waar de stad zo maar dorp werd. En dat ook nog eens bij haar om de hoek, d.w.z. achter het drukke Haarlemmerplein. Op nog geen steenworp afstand vandaar sloeg de stilte hoorbaar toe en werd de stedelijke schoonheid in de vorm van de spannende architectuur van de Amsterdamse School tastbaar en zichtbaar in de Spaarndammerbuurt, die tussen de spoorlijn Amsterdam – Haarlem en het IJ bijna verscholen ligt. In elk geval zo verstopt dat geen toerist er de weg heen weet te vinden. Ik heb er in elk geval geen gezien. Des te meer monumentale gebouwen en woningen welke meestal ontworpen zijn door Michel de Klerk en gereed kwamen in de jaren tussen 1914 en 1920 en waartussen zich, alsof het tegelijk zo bedacht was, parkjes en hofjes van eenzelfde prachtige verstilling bevinden.

 

 

 

Met als resultaat die illusie van het dorp in een stad, welke kort daarna tijdens mijn rondgang in deze omgeving via de Zoutkeetsgracht en de Houtmankade ruw verbroken werd door het zicht op de Silodam, waar de metropool Amsterdam zich toch onverwacht weer liet zien om zich even daarna snel aan mijn oog te onttrekken toen ik een stukje levende geschiedenis indook, want dat vond op de Westelijke eilanden, op het Prinsen -, het Realen – en het Bickeseiland met hun gerenoveerde zeventiende eeuwse pakhuizen en nog het meest prominent de Drieharingenbrug. Ook hier die stilte, waarin het heden en verleden elkaar vinden bij gebrek aan dagjesmensen die hier de ogen de kost geven, maar die kansen kennelijk willen missen. Alleen maar beter omdat de stedelijke schoonheid die er in Amsterdam bepaald is, zo ongerept kan blijven. Zoveel weet ik sinds gisteren, die koude Hemelvaartsdag, waarop ik mij heb kunnen warmen aan de pracht van dit onvermoede en onbekende deel van Amsterdam.

Advertentie