Een stem voor Agnes

Morgen vinden de verkiezingen voor het Europees Parlement plaats. Niet bepaald de democratische gebeurtenis waar ik warm voor loop. Omdat de kandidaat – volksvertegenwoordigers waarop gestemd moet worden, te zeer op afstand opereren, waardoor zelfs die handeling die in het stemhokje moet plaats vinden, een hoge mate van abstractie voor mij bezit. Dus al met al verleidelijk om Brussel te laten voor wat het is, ware het niet dat de besluitvormingsprocessen die zich daar voltrekken, steeds meer invloed op mijn en ons leven krijgen. Daarom alleen al ga ik toch stemmen. Maar er is voor mij een nog veel gewichtiger reden om beslist niet weg te blijven. Dat is namelijk om te voorkomen dat een schreeuwer van het soort -Wilders met zijn anti – Europees en negatief geluid een onevenredige hoeveelheid steun kan verwerven doordat hij met zijn lawaai wel kans ziet om zijn aanhang te mobiliseren, terwijl een zwijgende meerderheid het zou laten afweten. Met als gevolg dat zijn afbraakpartij onevenredig veel gewicht in de schaal zou kunnen leggen op grond van een geflatteerde verkiezingsuitslag, die dus kon ontstaan door alle wegblijvers met hun minimum aan belangstelling voor Europa, terwijl dat wel degelijk van betekenis is. Vandaar dat ik morgen op het stembureau mijn opwachting maak om daar tegelijk een duivels dilemma te overwinnen. Want de PvdA heeft mij de afgelopen maanden danig met de rug tegen de muur gezet.

Doordat ze haar staatssecretaris Jetta Klijnsma zonder enige scrupule sloopwerk heeft laten verrichten binnen de sociale zekerheid welke diezelfde PvdA in de afgelopen zestig jaar tot stand heeft gebracht. Wat inhoudt dat de oudere die bij zijn of haar kinderen gaat wonen, omdat er geen verzorgingsmogelijkheden zijn in tehuizen en instellingen, als bewijs van dank voor de verleende medewerking aan de beoogde bezuinigingen ook nog een fikse korting op de AOW gepresenteerd krijgt. Zo hebben Jetta en haar PvdA in hun onmetelijke en daardoor niet te volgen wijsheid bedacht. Wie er met de pet bij kan, mag het zeggen. Ik in elk geval niet. Waardoor ik aanvankelijk zeker wist dat de PvdA niet meer op mij hoefde te rekenen. Totdat ik haar lijst van kandidaten voor het Europees Parlement zag met daarop prominent op een tweede plaats Agnes Jongerius. In wie ik dus wel vertrouwen heb omdat zij een vakbond jarenlang met vaardige hand wist te leiden. Het sluitend bewijs dat zij wat in haar mars heeft en aan de goede kant staat. Terecht dat zij dus naar Brussel gaat waar zij echt wat in de melk te brokkelen kan hebben, als ze daar haar weg weet te vinden. Omdat daar het grote politieke werk gebeurt, waarbij het gebroddel van Klijnsma nog niet in de schaduw kan staan, krijgt Agnes Jongerius mijn stem. En dat zij op de lijst van de PvdA figureert, beschouw ik als een lastig toeval. Sterker nog, als een hinderlijke bijkomstigheid, die ik laat voor wat ze is, aangezien ik daar wel overheen kom.

Advertentie