Hoewel ik een aantal weken geleden de aandacht vestigde op de kunstmanifestatie ‘Rondje Watertoren” welke traditiegetrouw op de laatste zondag van april in Schimmert wordt gehouden, heb ik mij met al mijn enthousiasme daarvoor toch niet op dit evenement laten zien. Op de dag zelf bleek opeens dat ik een keuze moest maken. Geholpen door de massale toeloop die mij overigens niet afschrok, besloot ik mijn behoefte om juist op die dag naar kunst te kijken elders, maar ook dichtbij te lenigen. Op zich is zo’n kolossale belangstelling voor een gebeurtenis waarin het accent op beeldende kunst ligt, natuurlijk alleen maar verheugend te noemen te meer omdat ze tot stand komt door de hand van vrijwilligers en liefdewerk oud papier. Wat, had ik gezien, een professionele insteek bepaald niet hoeft uit te sluiten en daardoor ook zulke grote aantallen bezoekers op de been wist te brengen. Met daaraan meteen verbonden het gevaar dat een dergelijke manifestatie zo maar daardoor onder het eigen succes zou kunnen bezwijken. Met die gedachte in mijn achterhoofd en vanwege mijn beduchtheid om opgenomen te worden in die dichtbevolkte carroussel van bezoekers aan dat ‘Rondje Watertoren’ vond ik een meer dan aanlokkelijk alternatief in het Museum Land van Valkenburg, dat ik in haar strijd om haar voortbestaan ook graag met mijn belangstelling en aanwezigheid wil steunen.
Met op deze zondag dus een meer dan gerede aanleiding daartoe omdat twintig professionele kunstenaars met de meest uiteenlopende achtergronden en disciplines in dit museum de gelegenheid geboden kregen om zichzelf en het eigen oeuvre te presenteren en er een toelichting op te geven. Waarvoor de toepasselijke verzamelnaam “Atelier op tafel” werd gebruikt. Wat met zoveel woorden wilde zeggen dat bijvoorbeeld prominente Limburgse schilders, een boekbinder en – restaurateur, een papierkunstenaar, een maakster van muziekdozen, om een beeld van de diversiteit in kunstrichtingen en – toepassingen te geven, in die artistieke kaleidoscoop te vinden waren waar ze hun meestal onterechte anonimiteit voor die paar uur achter zich mochten laten om zich in de spotlights van al die belangstellenden te vestigen. Met als aantrekkelijk pre van de omgeving van dat museum dat alles en iedereen voor iedereen en alles tijd bleek te hebben. Wat wel zo aangenaam was en mij in de juistheid van mijn keuze voor “Atelier op tafel” bevestigde zonder dat daarmee iets over het “Rondje Watertoren” is miszegd, behoudens dan dat dat bepaald niet mijn ‘cup of tea’ is zolang het niet met een paar onsjes minder kan.
robschimmert 
Dat is het nadeel van dit soort manifestaties. Als het te druk wordt is het niet meer leuk. Er is gewoon te veel reclame over gemaakt.