Jo Stafford (1917 – 2008) is met afstand mijn meest favoriete zangeres in de lichte muziek. Bewust spreek ik niet van popmuziek, omdat die als zodanig nog niet bestond of bloeide toen zij de hoogtijdagen van haar muzikale loopbaan beleefde. Dat was tussen eind dertiger en begin zestiger jaren. Met haar steeds licht gevoileerde stem vertolkte zij songs die zich bevonden in het grensgebied tussen die toen lichte, populaire muziek en de jazz, waarbij zij zich vooral onderscheidde door het gemak en de ontspanning waarmee zij zong plus de souplesse die zij in haar dictie wist te leggen. Met als resultaat de volmaakte beheersing en een relaxede klank. Een sprekend voorbeeld van die unieke aanpak door Jo Stafford is het prachtige “I’ll be seeing you“, een song die mateloos populair was bij de Amerikaanse GI’s die in de Tweede Wereldoorlog naar bezet Europa waren gezonden en waarvan ik de tekst voor het goede begrip van en het juiste gevoel voor de wijze waarop Jo Stafford dit lied vertolkt, heb afgedrukt.
I’ll be seeing you in all the old, familiar places
That this heart of mine embraces all day through
In that small cafe, the park across the way
The children’s carousel, the chestnut tree, the wishing well
I’ll be seeing you in ev’ry lovely summer’s day
In everything that’s light and gay
I’ll always think of you that way
I’ll find you in the morning sun and when the night is new
I’ll be looking at the moon but I’ll be seeing you
robschimmert 