Te oordelen naar de bordjes waarop ernaar verwezen wordt, schijnt ze nog altijd te bestaan, de fameuze Mergellandroute, die je dertig jaar geleden toch wel gereden moest hebben om Zuid-Limburg een beetje in het vizier te hebben gekregen. Maar langzamerhand lijkt ze aan haar eigen succes ten onder te zijn gegaan en wordt ze momenteel met name van begin april tot en met oktober praktisch ieder weekeinde onder de voet gelopen door de horden toerfietsers, motorrijders en cabrio’s die met hun dichtheid geen streepje asfalt nog zichtbaar houden. Zodat je op dit moment alleen maar nog meewarig wordt aangekeken als je in het seizoen van een poging rept om die Mergellandroute te gaan rijden. Onbegonnen werk. Een bezigheid voor dwazen die mogelijk onwetend op zoek zijn naar de problemen. Want vertier levert zo’n verkenning nauwelijks op. Hoogstens de konfrontatie met die quasi – Armstrongs en pseudo – Contadors die op hun vrije dag ook zo nodig op hun fiets moeten dromen en dus halsbrekende toeren uithalen als er afgedaald moet worden. Wee, de argeloze automobilist, die het waagt zich aan de verkeersregels te houden. Een deuk in het koetswerk van zijn auto is het minste dat hij kan verwachten van die toerfietser die zich in zijn koers belemmerd weet en dus zijn recht absoluut met zijn fietspomp zal halen. Overleven is het motto geworden in het weekendverkeer in het Heuvelland.
Hoezo sightseeing en bewonderend rondkijken als het vrijetijdspeloton zich als een woeste horde een weg baant en niets met God of gebod te maken heeft en zo dus die ooit zo goed bedoelde Mergellandroute ten grave draagt? Daarbij geholpen door al dat andere volk dat om onduidelijke redenen massaal met motoren, cabrio’s en jeeps op zondagen de kant van Zuid-Limburg op trekt om daar met zijn allen aanwezig te zijn en gezien te worden plus haar sporen achter te laten en ergens dat ijsje te eten waarvoor dan uiteraard ook weer in een queu van een paar honderd man moet worden gestaan. Kortom, dolle pret op zondagen in het diepste zuiden van het land dat op die ene dag spontaan van gedaante lijkt te veranderen. Van een vredig arcadia in een ongeremd pretpark. Waar de Zuid-Limburgers het mee moeten doen, zoals ze dus ook de ondergang van de Mergellandroute hebben te tolereren. Schraal is de troost dat er nog zes dagen resteren om van alle fraais hier te genieten. Met de zondag als de rustdag, waarop alle schoonheid even vergeten mag worden, als je als inwoner er niet over piekert om je ergens te laten zien. Omdat dat zoiets is als de goden verzoeken. Wat al die dagjesmensen mogen doen….
robschimmert 
Ach, wat breng je nu een leuke herinnering aan mijn vader te boven. Hij zou nu 89 zijn geweest, dus een krappe generatie ouder dan jij. Hij was een nieuwsgierige man, en wou graag dingen weten over waar hij woonde. Ik heb dat ook. En hij wou die Mergellandroute in de jaren zeventig ook graag eens rijden, en dat hebben we een paar keer gedaan. Ik herinner me die witte, zeskantige bordjes die ze aangaven, bestaan die nog?
Ik herken soms wat in jou van mijn vader, in de zin dat jullie beiden van ‘boven de rivieren’ zijn, maar wel volledig bereid zuid-Limburg te omarmen en zich er thuis te voelen. Dat komt niet vaak voor.
En als je dan in Gemmenich de grens over schiet, de Ardennen en de Eiffel in, is er geen fietser meer te bekennen… En ja, ook ik heb een cabrio waar ik graag in mag rondrijden als het zonnetje op mijn bol kan schijnen. En gelukkig heb ik de mergelandroute niet nodig om mijn weg in het zuiden te vinden.
Zelf heb ik er nooit last van.Dwz ik ben een toerfietser en zeker geen Tourfietser. Ik ga dus niet harder dan 25 en vooral in m’n uppie. In september kom ik op door doordeweekse dagen dan ook geen kip tegen. Ik zal zeker stukken van die route hebben gereden, maar ook erg veel er om heen dat minstens even mooi is. Aansluitend fiets ik vervolgens Duitsland of België in, want zo groot is Zuid-Limburg niet. Ook daar doe ik maar wat en stap ik regelmatig af om dingen beter te bekijken.
Een aantal jaren terug fietste ik door de Champagne, en bleef maar last hebben van de Champagne route. Schijnbaar is die erg groot en veel omvattend. Nadeel daar is dat vrijwel alleen auto’s dat ondernemen. Maar ook daar heb ik in in September weinig last van. Schijnbaar zijn eerste zondagen in het voorjaar stukken populaireder voor de kuddes auto’s, fietsers en motorrijders.