Momenteel bevind ik mij weer in een toestand dat ik het eens even niet weet als het om Limburg gaat. En dat klemt bij mij des te meer, omdat ik in de loop der tijd dat ik er nu woon, er echt van ben gaan houden. Ik beschouw het een beetje als mijn thuisland, als de streek waarmee ik mij verbonden en verknocht voel. Zodat het, zoals al gezegd, bij mij extra pijn doet als zich er ontwikkelingen voordoen of gebeurtenissen plaats vinden, die inherent zijn aan het gebied, haast Limburgs genoemd mogen worden, maar wel haaks staan op die trots, die ik voor mijn provincie voel. Omdat ik mij er eenvoudigweg voor schaam dat zoiets in mijn direkte omgeving kan gebeuren, iets dat voor mijn gevoel en in mijn ogen niet deugt en waar ik dus totaal niets mee heb. Dat is al begonnen met die wijd verbreide steun die Wilders voor zijn dubieuze gedachtengoed in heel Limburg vond, waar men in hem blijkbaar de geschikte en passende spreekbuis zag voor al het levend ongenoegen dat weer de vertaling is en was van zich altijd achtergesteld weten. Misschien is daarmee ook meteen de bron benoemd en gedefinieerd waaruit twijfelachtige politici en bestuurders hun successen tijdens de gemeenteraadsverkiezingen hebben weten te putten. Mogelijk dat zij bewondering oogsten omdat ze met alle listen en lagen hun zaken voor elkaar weten te krijgen zonder dat voor hen ooit een zee te hoog lijkt te gaan en waarbij hun doel altijd de door hen te gebruiken middelen heiligt.
Met als de levende voorbeelden daarvan voormalig VVD – er Jos van Rey, die hoewel verdacht van corruptie toch maar mooi de kiezers in Roermond, ook die in de achterstandswijken, voor zich wist te winnen, en in zijn voetspoor ex – CDA – er Fons Heuts uit Nuth die van eenzelfde laken een pak is als die van Rey en dus zijn eigen belang en dat van de gemeenschap naadloos in elkaars verlengde wist te krijgen. Maar in weerwil van alle verdenkingen en twijfels rond deze figuren bleken zij toch grote aantallen kiezers aan te spreken, woog hun suces zwaarder in de afweging in het stemhokje dan de vraagtekens die bij de moraliteit van hun handelen gezet kan worden. Met dus in de hoofdrol het gros van mijn streekgenoten die kennelijk niet zo’n moeite hebben met de manier waarop deze lieden hun politieke spel pleegden te spelen. Waarmee genoeg gezegd is over het gewicht van de ethiek in het stemhokje. Zo nauw luistert dat in het Limburgse blijkbaar niet. En hoewel geen Calvinist en eerder Bourgondiër heb ik het daar braaf lastig mee, vind ik haar lastig te verteren, deze dubbele moraal, die naar het lijkt ook tot de aard, tot de cultuur van deze streek behoort. Wat ik bepaald niet iets vind om erg trots op te wezen. Ik schaam mij er eigenlijk gewoon voor.
robschimmert 
Roermond is er maar mooi klaar mee. In mijn optiek gaat het simpelweg om ‘een van ons’ die ‘we niet laten vallen’ en waar de stemmers niet de moeite willen doen om na te gaan of deze persoon wel of niet deugt. Koppen in het zand en stemmen maar tegen de boze buitenwereld.
En het gaat echt niet alleen in Limurg zo. Hier naast de deur ligt de gemeente Bergen-NH, waar een wethoudster die 2 jaar terug uit de coalitie is gezet nu met een nieuwe partij de meeste stemmen heeft gehaald. Dat heeft ze gehaald in de 3 Egmondse dorpen binnen deze gemeente. In de andere dorpen kreeg zij geen stemmen. Egmonders voelen zich niet thuis in de gemeente Bergen en als een van hen uit de coalitie wordt gezet, dan kan die op veel lokale steun rekenen. Eigenlijk teveel waardoor deze vrouw de coalitie mag vormen als cadeautje voor haar dwarse houding van destijds.
Dorpspolitiek, ik kan daar echt niets mee…
Lijkt me wel fraai als Van Rey gewoon de bak in moet straks, hebben ze een crimineel gekozen…