Hoewel het een prachtige voorstelling was, eindigde ze toch licht ontgoochelend en in een anti-climax. Want wat schrijfster Anna Enquist en pianist Ivo Jansen gisteren in de Stadsschouwburg in Heerlen ten gehore brachten, verdiende zonder meer de kwalificatie stijlvol. “De monoloog van Mendel Bronstein” uit de verhalenbundel “Twaalf keer tucht” werd in korte fragmenten voorgelezen welke afgewisseld werden met delen uit de zwaarmoedige compositie “Op een overgroeid pad” van Janáček. Aansluitend las Anna Enquist gedichten voor uit haar bundels “De tussentijd” en “Nieuws van nergens” welke op hun beurt werden verweven met de “Papillons” van Robert Schumann. Waardoor er een serene sfeer kon ontstaan in een goedgevulde Limburg-zaal, die naadloos paste bij de zondagmiddag. Met als gevolg dat er theater werd germaakt in een vorm en op een wijze zoals theater idealiter ook kan zijn. Dat gevoel begon mij steeds meer te vervullen, waardoor ik mij op een wolk leek te bevinden, ik mij in dromenland waande.
Die droom, want dat was het, werd echter heel snel een illusie en eigenlijk ook rauwelijks verstoord, nota bene door degenen die die sfeer hadden weten te creëren omdat na iets meer dan een uur de voorstelling abrupt werd beëindigd. Ivo en Anna waren klaar. Waar in de aankondiging bij het entree van de zaal was aangegeven dat als eindtijd de klok van vijf uur werd verwacht, bleek die nu om 16.15 uur stil te staan, terwijl Enquist en Jansen nota bene ook al een kwartier later waren begonnen. Waardoor zij de stellige indruk wekten deze zondag in Heerlen als een corvee te beschouwen dat tussen de soep en de aardappelen nog even zonder een pauze afgeraffeld moest worden. Zodat zij per saldo een slechte beurt maakten en zonder meer fors afbreuk deden aan het prachtige repertoire dat zij hadden gebracht. Want de goede verstaander had slechts het halve woord van Anna Enquist nodig om de geweldige kwaliteit ervan te herkennen. Jammer alleen dat er zo weinig en zo snel door haar werden uitgesproken.
robschimmert 
Dan voel je je toch tenminste belazerd.