Het is niet mijn bedoeling om hier paniek te zaaien of de noodklok te luiden. Zo hoog lopen de spanningen gevaren in Europa nog niet op. Maar er zijn toch genoeg redenen om waakzaam te zijn en op onze tellen te passen nu er in Rusland een nationaal bewustzijn, een nationalisme de kop lijkt op te steken dat bepaald niet meer vrijblijvend is en zich dan ook niet beperkt tot die gril die van voorbijgaande aard is. Zo los lijkt het met de bewegingen van de regerende elite in het Kremlin niet meer te lopen, nadat de laatste jaren daar al kenteringen in waren opgetreden zonder dat ze echt verontrustend te noemen waren en eerder nog incidenten leken. Denk aan de eigenzinnige houding welke Rusland innam ten tijde van de Lybische troebelen. Zie haar starheid in de Syrische burgeroorlog, waardoor elke vorm van een oplossing of een doorbraak in de nu al drie jaar durende impasse daar niet mogelijk kon worden. Geen denken dus aan, omdat het Russisch belang er niet door werd gediend. Want dat staat en stond ineens prominent voorop, wat zich voor de eerste maal manifesteerde in Georgië tijdens de problemen van dat land met afvallige regio’s die dus prompt de steun van de grote buur uit Moskou kregen.
Dat incident van toen blijkt uitgegroeid te zijn tot een rode draad in de Russische buitenlandse politiek, die daarmee het aanzicht van machtspolitiek kreeg. In Oekraïne, op de Krim kunnen ze er sinds kort over mee praten, heeft men het er aan den lijve ondervonden. En naar het zich laat aanzien is het nog maar een begin van het uitrollen van een politiek van voldongen feiten waarmee het Westen en aan Rusland grenzende landen geconfronteerd zullen worden. Odessa, Transnistrië, de Baltische staten, Kazakstan, zij lijken met hun Russische minderheden allemaal aan de beurt te komen om het Kremlin en het Russische volk van haar gekrenkte trots te bevrijden, van dat juk dat het al sinds de ontmanteling van de Sovjet Unie draagt. Groot was de vernedering en daarmee de kracht van de Rus in de persoon van Vladimir Poetin om zich weer in de oude staat van bewustzijn en besef te verheffen. Met alle middelen en heel het vermogen om de rest van de wereld op afstand te houden. Hoe dan ook. Europa, Amerika, China, let op uw saeck, voordat het werkelijk te laat is. De Russische beer is namelijk los. De geschiedenis dreigt zich zo waar te herhalen.
robschimmert 
Welke geschiedenis heb je het nu over?
De geschiedenis van de politiek van annexaties en voldongen feiten die we nog uit de dertiger jaren van de vorige eeuw kennen. En we zien het Westen weer op eenzelfde slappe wijze reageren.
Wat moet er gebeuren dan?
Daden stellen. Echte sankties. Geen schijterigheid. Waar ook geen reden toe is omdat China zich ook heeft gekeerd tegen dit Russische beleid. Tanden laten zien. Geen vrijblijvendheid.
Ok. Het eeuwige verhaal van de economische belangen waarschijnlijk. Ik vind de Russen nu niet zulke geschikte lui om weer een koude oorlog mee op te starten.
@ Mack:
Nou, ik vind de Russen niet zulke geschikte lui om ze maar hun gang te laten gaan. Karl Marx had dit 150 jaar geleden al goed in de peiling getuige een van zijn citaten.
Dus gewoon binnenvallen, zoals ik altijd roep? Ik weet weinig van de oorlog in de Krim. Tenminste, het beeld dat hier geschetst wordt is het ouderwetse Reus valt Dwerg aan. Maar ik begreep dat er nog andere aspecten aan het verhaal zitten, vanuit Krim’s perspectief, al weet ik niet welke.
Volkenrechtelijk en gemeten naar internationaal recht deugt er geen donder van wat Rusland op de Krim heeft klaar gespeeld. Denk eens aan de precedenten die hierdoor geschapen worden. Dan kunnen we ons inderdaad bergen.
Waarom denken wij eigenlijk steeds dat we ons met de wereld moeten bemoeien? Hebben we wellicht een door en door saai bestaan dat we verslaafd zijn aan de dynamiek van de wereld?
Je kunt natuurlijk ook de andere kant op kijken, je er verder niet mee bemoeien noch er wat van vinden, tot je ineens zelf met de feiten wordt geconfronteerd. Dus leven en handelen indachtig Colijn in de dertiger jaren van de vorige eeuw. Kan…..
Ik vind persoonlijk vergelijkingen met WO II nooit zo sterk. Tenminste niet als ze serieus als waarschuwing zijn bedoeld. Met Wilders hoor je ook steeds die waarschuwingen, terwijl ik de kans 0,0 acht dat hij Marrokanen naar de gaskamers zal sturen, zelfs niet al heeft hij de volledige macht. Ik acht de kans nog kleiner dat hij Europa aan zal vallen. In dit geval, Rusland, tja, lastig. We hebben dan wel internationaal recht, maar dat gaat de loop van de geschiedenis toch niet veranderen? Landen worden sinds mensenheugenis veroverd en weer heroverd. Ik denk niet dat daar kruid tegen gewassen is. De sterkste heeft veel minder belang bij internationale verdragen dan de zwakste. Lastig hoor, zeker als de Krim zelf ook iets heeft van: doe ons maar bij Rusland.
O, je hoeft niet naar WO II terug te grijpen om vaste patronen in de loop van de geschiedenis te ontdekken. Raadpleeg “De vorst” van Macchiavelli, een middeleeuwer, en volg daarna de loop van de geschiedenis op de voet, en dan niet alleen de oorlogen. Je zult tot de verrassende ontdekking komen dat alles telkens terugkomt. Marx spreekt niet voor niets waarheden als een koe uit, die bovendien ook nog wonderlijk aktueel blijken te zijn. Raadpleeg ook maar eens oudere filosofen of schrijvers en je zult steeds weer merken dat er eigenlijk nooit zoveel nieuws onder de zon is.
Nee, dat lijkt mij ook wel logisch eerlijk gezegd. Het zou toch apart zijn als het menselijk gedrag in geval van nood ineens anders werd. Natuurlijk kunnen we op afstand observeren en een mening hebben, maar het gaat erom wat je zou doen als je geconfronteerd wordt met een situatie. Aangezien de mens geneigd is te zoeken naar wat het beste voor hem is, zou dat best kunnen betekenen dat veel dingen in de loop der geschiedenis zich herhalen. Heb je trouwens voorbeelden van zo’n patroon?
Je kunt natuurlijk ook gewoon leven en je druk maken over al hetgeen zich in je nabijheid afspeelt. De plaats waar je ook nog eens wat kunt betekenen voor je eventueel in nood of onderdrukking zijnde naasten. In plaats van je op afstand druk maken over verre oorden waarvan je geen werkelijke kennis draagt noch enige invloed hebt.
Overigens begint een betere wereld onveranderlijk altijd nog steeds bij jou zelf en wanneer jij werkelijk weet ‘wat’ je bent, doe je een ander het leed dat zich in de wereld maar blijft voordoen niet langer aan. De enige kans op mogelijke verbetering, niet door lullen hoe het beter kan, maar door daadwerkelijk aan jezelf te werken en je eigen onhebbelijkheden te onderzoeken.
Ik zou maar uit kijken met die russen, straks dreigt er weer een koude oorlog, die de russen in ieder geval zullen winnen…
Ja Sjoerd leef maar in angst, zoals ten tijde van de koude oorlog veelvuldig gedaan, kruip vast in de schuilkelder je weet maar nooit wanneer ze binnenvallen. Allemaal angst voor niet bestaande monsters.
Ik zou maar nooit te zeker zijn van mijn zaak. En wat het werken aan mijzelf betreft. Laten we het er maar op houden dat dat wat ik hier zoal te berde breng ook de vrucht is van de lessen in lijden die ik in mijn leven en met name de laatse jaren heb moeten ondergaan. Waar ik, als ik naar mijzelf kijk en de feedback die ik krijg moet geloven, bepaald niet slechter van ben geworden. Daarom weet ik maar al te goed dat ik een deel ben van een groter geheel. Wat mij verplicht om verder te kijken dan mijn neus lang is zonder te vergeten om mijn eigen straatje schoon te blijven vegen.
Rob wees eens reëel, heb je afgezien van het sparen van zilverpapier of het werpen van enige munten in een offerblok ooit iets kunnen doen aan (bijvoorbeeld pak weg) de armoede in Afrika ? Het is puur ‘idee’ dat je wat doet dat jou gerust stelt of je een beter gevoel geeft. Ergo je doet het voor jezelf en het is maar de vraag of je je daar van bewust bent, zo ook het opkomen voor misstanden in de wereld op een blog.
En wat is arm, het is naar onze decadente maatstaven dat een negertje in Afrika het slechter heeft hetgeen naar de aldaar geldende maatstaven nog maar de vraag is. Kortom je hebt geen idee wat daar speelt en daarom is het meten naar de eigen maatstaven tamelijk kortzichtig, ook het denken dat je iets kunt doen aan grootschalige wereldproblemen berust op een zelfde principe van het idee en is tamelijk naïef
” Dhyan:
Nou, ik ben echt blij met deze wake up call die mij inderdaad met mijn zeventig jaar eindelijk met beide benen op de grond zet. Want inderdaad, zoals jij het zegt, had ik het nog helemaal niet gezien……