Alle voor – en nabeschouwingen plus bijbehorende analyses rond het voetbal kunnen mij gestolen worden en komen mij kompleet mijn neus uit. Het is niets anders dan zendtijdvulling, waar naar mijn idee niemand mee en van gediend is, met uitzondering van degenen die dus een eind weg mogen zwetsen omdat ze daarvoor op zijn minst presentiegeld, en waarschijnlijk niet zo’n klein beetje, mogen incasseren. Weg ermee dus. Maar uiteraard kent deze stelregel die ik meer en meer aan het hanteren ben voor dat voetbal, ook zijn uitzondering. Want je moet toch een ontsnappingsmogelijkheid hebben om je principes overeind te houden. Zo ook ik. Omdat ik weet dat mijn piepkleine behoefte, dat futiele beetje nieuwsgierigheid dat behoorlijk dicht in de buurt van een onbegrijpelijke verslaving komt, wel gevoed moet worden. Droog staan, honger lijden, naar iets snakken zonder dat daarin voorzien wordt, leidt immers tot niets. Vandaar dat ik mij troost met die ene zwakte van mij die ik in dit opzicht heb en die erin bestaat dat ik toch geen zondagavond oversla zonder naar Studio Voetbal te kijken. Inderdaad, dat kletsprogramma aller kletsprogramma’s staat op mijn favorietenlijst.
Onbegrijpelijk omdat het niets toevoegt, hooguit ergernis om de absolute nulstand die het telkens vertoont als het om nieuwswaarde en intelligentie gaat. Met vanzelfsprekend als boegbeeld van die niksigheid, nee, niet Jan Mulder, maar Jack van Gelder, die met het vorderen van zijn jaren die inmiddels in de buurt van de zestig zijn, alleen maar guitiger meent te moeten kijken, als zou dat de onderlijning van zijn deskundigheid zijn en hem voor het oog van de kijker nog meer insider maken. Typisch die eenoog die in het land der blinden koning is. Anders valt het niet te omschrijven wat elke zondagavond aan mijn oog mag voorbijtrekken. De ene vermeende voetbalautoriteit na de andere en dat steeds onder begeleiding van het geschal en gebral van die Jan Mulder, die inderdaad de hofnar van Koning Voetbal aan het worden is in die Poolse landdag, dat panopticum dat Studio Voetbal elke zondagavond is. Met mij steeds als die aandachtige en ook verbaasde toeschouwer. Omdat ik mijn ogen maar niet wil geloven, maar nog het meest twijfel aan mijzelf, verslaafd als ik wel moet zijn om dat programma week in week uit te kunnen verdragen.
robschimmert 
De sportuitzendingen beperken zich steeds vaker tot praatsport. Dat telt niet alleen voor voetbalpraat. Voorbeschouwing, tussenbeschouwing, nabeschouwing, analyse, opstelling, interviewtjes, eeeeeiiiinnnndddeellloooooooossssss…..
Dat is mijn grootste bezwaar tegen sport op tv. Het is een kwart sport en driekwart ge-oh. Ik krijg er acuut jeuk van.
Succes met afkicken.
Ik heb het met de concurrenten van RTL 7. Dat gaat helemaal nergens over. Maar die Hans Kraaij verdient net zoveel als Rutte.