Het is natuurlijk poeplink om nu een kritische noot te laten horen over de successen van ons nationaal volksvermaak, het schaatsen. Het is immers koninklijk goedgekeurd blijkens bijgaande foto waarop ons koningspaar zich geflankeerd weet door ons nationale hofnarren Rutte en Eurlings, die hoewel zwaar op leeftijd nog altijd in de wacht staan. Ra,ra, en dat zo maar in Sotsji en in de nabijheid van Poetin? Neem ook nog eens mee dat de schaatsers bij uitstek de hofleveranciers blijken van ons nationaal gevoel, van dat “het is oranje, het blijft oranje boven”, en dan is het niet meer moeilijk om op je vingers na te tellen dat het zowat met je leven spelen is als je meent dat er toch redenen zijn om al die in de Adler – arena behaalde schaatsmedailles te relativeren. Want de argumenten daarvoor zijn er in overvloedige mate, maar die weigeren we vooralsnog te zien, verblind als we zijn door het 
feit dat we na drie dagen Olympische Winterspelen op de tweede plaats in de medaillespiegel staan, voor landen als Rusland, de Verenigde Staten en Duitsland. Mooi dankzij de schaatsers.
Dus waarom dan dat feestje bederven met wat opmerkingen die er nu niet toe doen, zelfs hinderen en over een tijd al weer vergeten zijn omdat zo’n sportevenement ook van voorbijgaande en vluchtige aard is. Het neemt echter niet weg dat alles, ook die Oranjepret, best in zijn perspectief geplaatst mag worden met de kanttekening dat het schaatsen als sport nauwelijks betekenis heeft, in de marge van de mondiale schaal geplaatst moet worden, dus op geen enkele wijze qua belang en belangstelling de vergelijking kan doorstaan met bijvoorbeeld zwemmen, turnen, atletiek, voetbal, boksen en volleybal. De schaatssport bevindt zich eerder in het gezelschap van het kaatsen, korfbal, rolhockey en cricket, waarmee het haast aanspraak kan maken op de kwalificatie van folkloristische activiteit met een sportieve inhoud. Waarmee het meer recht wordt gedaan dan met het ophouden van de schone schijn dat het mondiaal gezien ook maar iets voorstelt, zoals dat gefotografeerd Nederlands gezelschap wil doen (of misschien lijkt te?) geloven. Of is het wijzer van de veronderstelling uit te gaan dat ze niet beter weten en dus daar langs de lijn gewoon maar wat doen en dat ook kunnen omdat ze een paar dagen zijn losgelaten?
robschimmert 
Hè, ben ik eens een keertje enthousiast kom jij weer met kritische noten. Wat kan ons het schelen of het mondiaal iets voorstelt? Als de Amerikanen of de Russen zouden winnen zou het opeens wel belangrijk zijn? Schaatsen kan de vergelijking met voetbal en boksen niet doorstaan?? Gelukkig niet aangezien de laatste twee buitengewone achterlijke, overtrokken sporten zijn.
Ik denk aan de sporters en wat zij betekenen voor Nederland. Niet aan de politiek…
Ik denk aan de medailles. Maakt mij het uit waarmee die gehaald worden.
Hoeveel van de daar beoefende sporten zijn mondiaal gezien grote sporten?
Mogulsskiën, slopestyle skiën of snowboarden, halfpipe, curling, aerials?
Vooral de mannen zit lekker op schema door 6 van de 6 te vergeven medailles in te pikken en nul over te laten voor de concurrentie. Je stuurt als enige land het staatshoofd en de regeringsleider en plots loopt de klok net wat langzamer als de Nederlanders schaatsen. 😉
Ja dat dacht ik dus ook al. T/m de jaren zetachtigventig lag het nog anders, toen de Noren en Russen nog serieus meededen, maar nu zelfs de sprint door nNederlanders gewonnen wordt is wel duidelijk dat nauwelijks iemand anders zich er nog mee bezig houdt.
Het is andersom. In die jaren hielden wij ons er niet mee bezig. Jan Bos heeft alles veranderd. Met dit als resultaat.
Eh, tachtig. Ik had eerst zeventig getypt en wou toen tachtig typen maar dat kwam daar midden in terecht.
Schaatsen is sierlijk, dynamisch en gevaarlijk, voetbal en aanverwante spelletjes zijn lomp, lelijk en roept agressie op. Mij kan het niet schelen of er gewonnen wordt, medailles interesseren me niet, ik heb toch al nooit begrepen waarom sporters persee moeten winnen van anderen en tot hun laatste snik doorgaan zodat het bijna sneu is om naar te kijken, maar het schaatsen is een feest om naar te kijken en mij maakt het niet uit of het een nederlander of een rus is die wint. Het gaat om de sierlijkheid van bewegen, voor mij is het een versnelde balletvoorstelling, pure poëzie.
We vullen wel mooi onze goudvoorraad aan, en dat is goed voor de schatkist. Aan dat winnen kunnen ze niets doen, dat zijn de verliezers schuld.
De voorbijheid van de monarchie is zelden zo goed geïllustreerd als door deze foto. Een koning met een plastic hoesje voor, waarin zijn identiteits- en toelatingsbewijs.