Een appelflauwte bij Poetin?

Zou er iemand zijn die gelooft dat Vladimir Poetin dan vandaag toch die appelflauwte heeft gekregen door de interventie van Nederlandse zijde in zijn mensenrechtenbeleid en anti-homowetgeving? Dat was ons immers beloofd en voorgespiegeld door die twee Nederlandse lichten die er door ons op uit waren gestuurd om met Poetin daar een hartig woordje over te spreken. Wat al lastig voor te stellen is. Maar dat onderhoud zou dan toch hebben plaats gevonden op een manier waarvan onze Russische gastheer tijdens de Olympische Winterspelen zwaar van onder de indruk zou zijn geweest, beweren bronnen rond de Nederlandse regering. Want laat dat soort klusjes maar over aan mannen van het kaliber als Rutte en Eurlings, die overal en nergens hun mond open trekken, zonder dat ze zich er verder bewust van zijn of er ook daadwerkelijk naar hen wordt geluisterd. Zo kan het namelijk tussen die twee en Vladimir best ook wel eens gegaan zijn. De Rus die twee snotneuzen uit een landje aan de Noordzee ontvangt en die hem vervolgens op hoge toon en van achter uit de keel de les beginnen te lezen, waarvoor ze elk, uit pure Russische beleefdheid, een half uurtje krijgen. Of Poetin er iets van heeft meegekregen, hangt uiteraard af van de tolk, van diens taakopvatting en van de instructies die hij van zijn baas in het Kremlin heeft meegekregen.

Het zou zo maar kunnen zijn dat hij, terwijl eerst Eurlings en daarna Rutte de boodschappen voor het Nederlandse volk deden, aan Poetin het Siberisch weerbericht en de uitslagen van het Russisch voetbal vertelde. Weten Rutte en Eurlings veel, zoals het even goed mogelijk is dat zij met samengeknepen billen en besmuikte mond met achttien slagen om de arm hun zogenaamd kritisch verhaal fluweelzacht en wollig en verpakt hebben gebracht om daarna ten overstaan van de opgetrommelde vaderlandse pers verslag te doen van het rollen met spierballen waarvan Poetin het volgens hen Spaans benauwd zou hebben gekregen. Daartussenin bevindt zich het ware verhaal dat geen feitenrelaas heeft kunnen zijn, maar in een van de voorgaande versies ontsnapt moet zijn aan de verbeelding van deze twee Nederlandse boys, welke met hen totaal aan de haal ging toen zij oog in oog met Poetin stonden. En er kan niemand zijn geweest die dat niet heeft voorzien. Dat krijg je er namelijk van als je twee van die schertsfiguren de grote, boze wereld instuurt om daar zaken te doen. Het kluitje in het riet is het hoogste resultaat, terwijl zij, ocherm, volhouden te denken dat ze de vogel hebben afgeschoten en dat ook nog eens met de nodige klaroenstoten rondbazuinen.

Advertentie