Een lange leegte

Langeleegte was ooit de zo toepasselijke naam die werd bedacht voor het stadion van de voormalige profvoetbalclub SC Veendam. Hoe juist die benaming was voor die plek die vanaf haar begin tot zieltogen gedoemd was, moeten die paar voetballiefhebbers van buiten Groningen weten die ooit de moed hadden opgevat om deze plek des onheils, deze dead end street waar alles wel op zijn eind moest lopen, te bezoeken. Via paden van natte sintels en langs dun bevolkte tribunes ontstond de lange leegte die niets anders kon dan de ondergang van het betaald voetbal in Oost-Groningen inluiden. Waarmee een beeld ontstond dat net zo eenvoudig het passend symbool kon zijn voor die eindeloze lengte die de A6 aan gene zijde van onze grens in Duitsland beslaat over 200 kilometer, tussen Bottrop en Emden, tussen eindeloze moerassen en wouden door. Met een winterzon erop valt het er nog mee.

Maar laat het geen grauwe januaridag zijn noch moet het er regenen, want er dan over rijdend, en met name op zondagen, lijkt die rechte lijn die de A6 is, zich per minuut en strekkende kilometer te kwadrateren en naar rato ook zwaarder op de beleving van de automobilist te drukken. Hier heerst de somberte die aan de tekentafel is ontsnapt, want zich verbonden heeft met efficiency zonder dat het plezier, het genoegen van de gebruiker daarbij aan de orde moet zijn geweest. Hoezo klantvriendelijk? Zo snel mogelijk er vanaf, zal slechts het motto kunnen zijn. Met als gevolg dat hier slechts met peilloze snelheden gereden wordt en daardoor ook automobilisten nauwelijks nog in velden of wegen te zien zijn. Die weten immers beter en maken zich het liefst zo spoedig mogelijk uit de voeten van deze A6, althans zoals ik hem op een winterzondag heb aangetroffen. Het schoot er zo goed op dat ik hem veel eerder dan verwacht of gedacht met opluchting achter mij kon laten, deze tergend lange leegte.

Advertentie