Schertsvertoning in Davos

Deze week is de politieke en economische elite in Davos op het World Economic Forum bijeen. Het belangrijkste thema waar de verzamelde wereldleiders, 2762 welgeteld, hun tanden in gaan zetten, is de economische ongelijkheid. En daar zullen ze hun handen aan vol hebben als we door middel van wat kengetallen de precieze verdeling van de welvaart exacter in beeld brengen. Zo blijken de 85 rijksten ter wereld samen net zo veel te bezitten als de armste 3,5 miljard mensen op aarde. De rijkste 1 procent van de wereldbevolking bezit 81,9 biljoen euro, wat 65 keer zoveel is als de armste helft van de wereld heeft. Met name de Verenigde Staten zijn het toonbeeld van een land waar de welvaart steeds ongelijker wordt verdeeld. Want bijna een kwart van het inkomen in de Verenigde Staten gaat naar één procent van de bevolking. Vrijwel de hele economische groei van na 2009, dus van na de kredietcrisis, kwam in de VS terecht bij de rijkste 1 procent van de Amerikanen, terwijl de overige 99 procent dus zienderogen verarmde. En wat helemaal aan het denken moet zetten, is wel de omstandigheid dat sinds 2012 de meerderheid van de leden van het Amerikaans Congres, dus van de Senaat en het Huis van Afgevaardigden, miljonair is.

En dan gaat dit dus nog alleen maar over de Verenigde Staten. Waardoor het allerminst lastig is zich voor te stellen hoe zulke verhoudingen in het overgrote deel van de rest van de wereld liggen. Zodat die in Davos verzamelde en vaker zelf benoemde kopstukken uit de politiek, het internationale bedrijfsleven, de wetenschap, de bankenwereld zich gegeven deze problematiek en de omvang ervan de borst nat kunnen maken, als ze daar al aan toe komen en het niet drukker hebben met het gedurende die vijf dagen verkeren in en genieten van zo’n uitgelezen gezelschap. Want daar komt het uiteindelijk op aan. Zien en gezien worden, terwijl het ook nog eens goed is voor je cv. Of is er iemand die nog serieus gelooft dat het probleem van de economische ongelijkheid op onze wereld in goede handen is bij figuren als Mark Rutte, Neelie Kroes, de CEO’s van Philips, ING, Unilever, Akzo Nobel en bij Klaas Knot, die zoals gezegd al blij zullen zijn dat ze tot een van de 2762 behoren en verder dik mogen doen plus voor papieren tijger spelen. Ergens anders kan zo’n langdurige schertsvertoning, die meer op een receptie lijkt, toch niet toe dienen?

Advertentie