Als de PvdA de laatste maanden verschillende malen door mij de maat is genomen, dan ligt het evenzeer voor de hand om het linkse alternatief, de SP, ook eens op het rooster van mijn kritiek te leggen. Voor de goede orde. Groen Links heb ik bij dezen maar naar het midden van het politieke speelveld verklaard, waardoor het ook geen relevantie voor mijn oordeel dan wel eventuele steun bezit. Het is een partij waar het mitsen en maren en het van dit en van dat te zeer tot een adagium is geworden om nog serieus genomen te worden. Blijft dus over de SP, de Socialistische Partij voluit geschreven omdat deze naam wel degelijk relevant en aan de orde is voor een politiek oordeel over een partij die zich zo afficheert. Want neem mij niet kwalijk als je jezelf zo betitelt, dan is het toch niet teveel gevraagd om elementen van de theorie van Marx in het program van zo’n partij uitgewerkt te zien. Dan mag je op zijn minst verwachten iets daarin terug te vinden over de klassenstrijd, over gewenste eigendomsverhoudingen en over de noodzaak van de revolutie dan wel van de emancipatie van de arbeider die opgesloten ligt in de loop van de geschiedenis met haar slingerbeweging als de dwingende wetmatigheid daarin. Zo’n theoretisch kader ontbreekt volledig noch is er ergens een aanknopingspunt te vinden dat lijkt op kontakt of affiniteit met de grote leermeester die Marx toch zou moeten zijn, als je tenminste kijkt naar de naam van de SP.
Maar niets van dat al zoals het zelfs vruchteloos zoeken is naar elementen van een filosofie die toch de basis van een program van zo’n partij zou moeten zijn, probeer ik dan met mijn politicologische achtergrond te raden. Het tegendeel blijkt veel eerder het geval. Wat zoveel betekent dat de praktijk van alledag en nog preciezer de noden van de samenleving op enig moment het uitgangspunt vormen voor de SP om zo haar program body en inhoud te geven. Dat komt er in feite op neer dat dat een opsomming wordt van aktiepunten, van problemen die opgelost moeten worden zonder dat er nog ergens sprake is van innerlijke samenhang of consistentie. Niets heeft met niets te maken of zeg maar dat bij de SP 1 plus 1 twee is, maar nooit drie, eenvoudigweg omdat het idee ontbreekt en geen filosofie te bekennen is die meerwaarde oplevert. Met als enig gevolg dat we hier gewoon te maken hebben met een aktiepartij die als dat ergens kan de kat de bel zal aanbinden en tot oplossingen tracht te komen zoals mensen, buurten, steden of kiezers dat willen. Waar dus van een politieke partij die richting geeft en gedachten formuleert over de inrichting en opzet van de samenleving bij de SP geen sprake blijkt. Daarvoor moet je echt niet bij die partij zijn. Dat is ten enen male voor die kring, die beweging te hoog gegrepen, waar men het in wezen gemakkelijker vindt om gewoon tegen te zijn.
robschimmert 
Dat mag waar zijn, maar is niet slechter dan een PvdA die allemaal doordachte ideeën kan hebben maar deze voor de volle 100% bij willekeurig welke coalitiegenoot inlevert als dat hen dat aan de macht brengt, net als het CDA dat aaltijd deed.
Het is dus gewoon lood om oud ijzer.
De onderste sociale klasse, waarschijnlijk hun grootste kiezerspotentieel, heeft al genoeg zorgen met de problemen van alle dag en zit niet te wachten op toekomstvisie, partij-ideologie, theorie van Marx etc. . Ze wisselen waarschijnlijk met gemak van SP naar PVV en visa versa.