Als de sociale media al ergens goed voor zijn, dan toch wel dat ze je de gelegenheid bieden om kennis te maken met de meest bizarre buitelingen die de menselijke geest kan maken. Je komt er gedachtenkronkels tegen die je tot voor kort in je langjarig bestaan niet voor mogelijk had gehouden, maar waaromheen zomaar mensenvlees blijkt te kunnen zitten. Facebook is bijvoorbeeld daar zo´n schitterend podium voor, zoals ik gisteren ook weer gewaar werd, waarbij ik tegelijk merkte dat mijn begrip van normaliteit beslist niet het gangbare is en dat het welbekende ‘het moet kunnen’ veel verreikender implicaties heeft dan ik ooit en in mijn stoutste dromen had kunnen vermoeden. Aanleiding tot deze waarneming en bespiegeling vormde het bericht dat een jonge vrouw haar ex met een schaar had gestoken omdat hij naaktfoto’s van haar op het internet had geplaatst. Luid gejuich en applaus alom, als primaire reaktie zonder dat er ook maar ergens een ander lichtje ging branden. Want was het niet op zijn minst logisch en voor de hand liggend geweest om de vraag te stellen wat iemand bezielt om naaktfoto’s van zich te laten maken?
Dan ben je op zijn zachtst gezegd behoorlijk onnozel, tenzij je zo gek van jezelf en je eigen lijf bent dat het verstand daardoor uitgeschakeld wordt. Zoiets als eigen schuld, dikke bult en erom gevraagd hebben, was tenminste mijn commentaar. Hoe haal je het in je hoofd om jezelf naakt te laten fotograferen? Wat is er dan met je aan de hand? Welnu, ik bleek er toch heel weinig van te hebben begrepen. Want van diverse kanten kreeg ik toch te horen dat het heel normaal is om dat te laten of zelf te doen, omdat het immers toegestaan is om van je lijf te (laten) genieten. Waarvan de logica mij in feite ontging omdat ik dagelijks en elk moment van de dag van mijn eigen naaktheid in bewegend beeld en als het moet in slow motion kan genieten. Dus wil ik de toegevoegde waarde van dat soort foto’s onmogelijk snappen, zoals mij even duidelijk daarna werd dat er kennelijk sprake is van twee werelden gezien de hardnekkigheid waarmee vastgehouden werd aan het nut van het fotograferen van elkaars of de eigen naaktheid. Met daaropvolgend mijn konklusie dat er sprake was van twee werelden waar ik voor mijn gevoel de beste uit gekozen heb. Hoewel ik tegelijk ook zeker weet dat al die anderen daar volstrekt anders over zullen en moeten denken, als ze zo verliefd zijn op zichzelf.
robschimmert 
En net op het moment dat ik overweeg mijn eigen Facebook-pagina te gaan beginnen kom jij met dit verhaal. Schrappen dus maar weer dat idee 🙂
Ik heb absoluut geen probleem met naaktfoto’s Het hele internet staat er vol mee. Het is pas een probleem als je je ervoor schaamt.
Ik heb er ook geen probleem mee. Alleen hoef ik zelf niet zo op de foto. Jij wel?
Ik heb geen discussie hierover gezien op Facebook. Het gaat langs mij heen, dit soort dingen, want 1. naaktfoto’s maakt een normaal mens niet van zichzelf tenzij in logisch verband, zoals liggend op het strand 2. geef je die foto’s niet zomaar aan iemand anders, 3. je gaat zorgvuldig om met zaken die je van een ander krijgt of hoort. Ik leef dus in een totaal andere wereld en mijn hele denkwereld is past niet in de manier waarop deze mensen met zichzelf en anderen omgaan. Ze zoeken het dus maar uit.
Waarna Margo facebook opende en ,,,, 😉
Nee Margo heeft nog nooit de aanvechting gehad zich voor de spiegel in haar nakie te fotograferen! 🙂
Ik vond het een opvallende discussie en ik was het helemaal eens met je eerste commentaar.
Het gaat er hier toch eigenlijk om, dat iemand het nodig vindt uit wraak naaktfoto’s van een ander op internet te plaatsen. Dat vind ik nou pas echt ziek, daarover verbaas ik me meer dan over het feit dat die foto’s er zijn.
Ach, degene die zich zo laat fotograferen, is zo onnozel dat er haast om wordt gevraagd. Welke halve gare laat zich door een vriendje of vriendinnetje naakt fotograferen? Bezopen ben je dan, hoor, te meer omdat het nergens toe bijdraagt. Althans ik zou werkelijk niet weten wat.