Op deze zondag is het woord aan schrijfster en dichteres Anna Enquist (1945). In het gedicht “Klank” verbindt zij op een meer dan beeldende wijze twee thema’s welke toonaangevend zijn in haar hele oeuvre: het verlies van een kind en muziek:
Het kind zat naast mij in een zaal,
tussen ons lag de partituur. Maat-
strepen stonden stijf in stil geweld
van inkt. Dankzij de muren
en het dak werd dat geluid.
Zoals bij ons de huid verdriet
omspant, zei ik, en een voor een
wees ik de instrumenten aan
op het schavot. Zij is er niet.
Als ik mijn ogen sluit ga ik haar
zien. Tussen hoorn, cello en fagot
beweegt zij wiegend voor mij uit.
robschimmert 