Volgens Kessels

Gerard Kessels heeft zich in 2013 ontwikkeld tot mijn favoriete columnist in Dagblad de Limburger, die kans ziet om zo nu en dan de spijker op de kop te slaan als hij de tijdgeest eens even flink door zijn mangel haalt. Daarvan leverde hij opnieuw een treffend bewijs met zijn bijdrage van vandaag die ik daarom dan ook graag integraal hier overneem:

“Als het in de liefde tegenzit, is daar nog altijd Robert ten Brink. Zijn programma ‘All you need is love’ trok op kerstavond 2,7 miljoen kijkers. Een gebroken hart laat zich nergens beter lijmen dan onder de kerstboom. Vlot droogden ten Brink en Singapore Airlines elke liefdestraan tussen Nederland en Australië. Ach, ‘All you need’ is nog onschuldig, maar ik ben allergisch voor al die snot – en snikprogramma’s. Zeker, ik hoef niet te kijken en dat doe ik dan ook niet. Want dit gaat mij toch niet aan? Mensen die dreigen te stikken in hun vetkwabben, meisjes die zich doodhongeren, onverbeterlijke drugsverslaafden. Met Hilversum als gladde hulpverlener. De sensatiezoeker vermomd als positivo, als reddende coach. Terminale patiënten worden gevolgd onder het motto: kom op, nog even de schouders eronder.

Een nieuwe tumor is nog niet geconstateerd, of de camera draait alweer. Leed is pas leed, als iedereen het weet. De kijker als ramptoerist. De televisie verandert mensen; de mensen veranderen de televisie. Er is geen enkele schroom meer om de meest intieme details prijs te geven. Het is steeds lastiger om iets voor jezelf te houden. Ik voer een al lang verloren achterhoedegevecht. Nee, ik ga niet op Facebook, niet op Linkedin, niet op Google Plus. Ik ga ook niet twitteren. Jezus had twaalf volgers, maar zelfs bij dit geringe aantal zat nog een rotte appel waar hij later behoorlijk last van kreeg. Laat mij maar. U kunt mij wel gewoon blijven schrijven en bellen. Ook in 2014.”

Advertentie