Een andere Kerst

Het leek of het was misschien wel een spirituele ervaring die ik met al mijn wereldlijkheid gisteren, aan de vooravond van Kerstmis, onderging. De plaats van handeling was Achter Schimmert, een wandelpad dat zich aan de buitenkant van Schimmert bevindt en praktisch paralel loopt aan de Hoofdstraat, over de hele lengte ervan. Het biedt een prachtig vergezicht op de Oostelijke Mijnstreek, tot aan Heerlen dus toe. Maar dat terzijde, hoewel het misschien tegelijk wel het kader preciseert waarbinnen mijn ervaring geplaatst moet worden. Wat verder belangrijk is om te weten is dat er een keiharde Zuiderstorm woei, die ik met de volle mep in mijn rug kreeg toen ik daar aan het wandelen was. Nou en, zou de terechte reaktie kunnen zijn van de doorsnee lezer. Maar zo gewoon was het voor mij niet, omdat dit de eerste keer in drie jaar tijd was dat ik weer eens langer dan vijf minuten kon lopen.

De ziekte van Nel, mijn pas gestorven vrouw, maakte onze wereld stukken kleiner, in die zin dat wij ons misschien nog net twee -, driehonderd meter samen op eigen kracht konden verplaatsen. Die langdurige beperking maakte deze wandeling op dat pad in die omstandigheden voor mij tot een haast ongekende sensatie. Ik mocht en ik kon weer vrijuit lopen, mijn mond, mijn longen zogen de zuurstof gretig en mateloos op, de wereld lag nagenoeg aan mijn voeten, terwijl ik mij daar in mijn eentje op weg gedragen voelde door de wind en tegelijk kreten van opluchting en blijdschap aan mij ontsnapten. Even, een enkel moment steeg ik boven mijzelf en de wereld rondom uit, kwam ik los van wie ik daar was en beleefde dus iets dat wel spiritueel moest zijn. Met Achter Schimmert als de plaats van handeling, aan de vooravond van Kerstmis 2013, dat getekend door dat voorval nog meer anders werd dan ik al wist dat het voor mij zou zijn.

Advertentie