Nel en Dalida

Het leven met mijn Nel kende geen plat getreden paden en het midden van de weg werd altijd gemeden. Het als een avontuur betitelen is net even te veel van het goede. Maar er gebeurde altijd wat en vervelen deed je je zeker niet. Waarvan het volgende voorval een tekenend voorbeeld is. Ieder jaar, althans de laatste jaren, keek ze uit naar de weken dat de Tour de France gereden werd. Want dat was de tijd dat de Avondetappe werd uitgezonden. Niet dat ze op Mart Smeets te wachten zat, maar wel op de eindtune van dat programma. Met de stem van Dalida die “Buenas noches, mi amor” zong was haar avond namelijk goed. Waarbij zij het aanvankelijk wel jammer vond dat wij het betreffende lied nergens op CD hadden staan. Wat in feite betekende dat de jacht daarop geopend moest worden.

En waar kon dat beter dan in de Provence, door daar alle dorpsmarkten in de Vaucluse, in Vaison-la Romaine en Nyons bijvoorbeeld, af te stropen? Zonder dat dat gedurende diverse zomervakanties tot resultaat leidde. Maar versaagd werd er niet. De zoektocht werd ook naar andere delen van het jaar uitgebreid. En dichter bij huis. In Maastricht, in Heerlen, in Roermond. Aanvankelijk zonder resultaat. Tot er een onbewaakt ogenblik aanbrak en we bij Smeets Klassiek in de Akerstraat in Heerlen totaal onverwacht een CD’tje aantroffen, met daarop eindelijk het door Nel zo vurig verlangde “Buenas noches, mi amor”. Wat niet betekende dat daarmee Mart Smeets en zijn Avondetappe tot het verleden van haar interesse behoorde. Integendeel. Ze bleef ieder moment aangrijpen om Dalida met haar vertolking te blijven horen, tot de afgelopen zomer aan toe, eenentwintig avonden laat.

http://www.youtube.com/watch?v=QC88cJGM3cQ

Advertentie