Haagse praat voor de vaak

Wanneer de leden van de Staten Generaal vandaag al huiswaarts zijn gekeerd om het Sinterklaasfeest te vieren, zal die terugreis zonder twijfel weer vergezeld zijn gegaan van een voldaan gevoel over de wijze waarop zij de afgelopen dagen weer de belangen van de Nederlanders hebben behartigd. Want twijfel je daarover, zet je permanent vraagtekens bij je eigen funktioneren, dan heb je geen leven als Kamerlid. Eelt op de ziel en een rechte rug zijn een minste vereiste om op het Binnenhof te kunnen overleven. En alleen zonder last of ruggespraak kun je de echte volksvertegenwoordiger spelen, is de algemene gedachte die er heerst binnen parlementair Nederland. Je kunt immers niet voor ieder akkefietje terug naar je achterban, ook al heeft die gezorgd voor je plaats in de Kamer. Met als overduidelijk gevolg een agenda zoals wij de afgelopen dagen hebben mogen bewonderen en waarbij met recht door iedere belangstellende en belanghebbende Nederlander de vraag gesteld kan worden of dit in ’s lands vergaderzaal thuis hoort en wat wij met dergelijk tijdverdrijf in feite moeten. Omdat het immers ongehoord is dat een Tweede Kamer zijn kostbare tijd, immers de tijd van ons allen, verdoet met gepalaver over een vete tussen een inmiddels al bijna tien jaar overleden prins en een min of meer adellijk figuur welke in de koninklijke familie dreigde in te trouwen.

Alsof daar een landsbelang mee was gediend en de veiligheid van de staat der Nederlanden gevaar had gelopen in die hele kwestie tussen twee figuren die het meest in een operette thuis hoorden. Daar werd zoveel jaar later uren lang in ons parlement over gesproken. Waarvoor de premier, enkele ministers waren opgetrommeld en enkele fractievoorzitters zich warm liepen omdat ze onraad, dus kansen veronderstelden. Alsof er een groot politiek belang mee was gemoeid. zo hoog werd door iedereen urenlang van de toren geblazen over een kwestie die nul komma nul betekenis had. Zodat de hoogste prioriteit die eraan werd gegeven, in feite een klap in het gezicht was van heel Nederland, een schoffering van de bovenste plank om hier zoveel tamtam over te maken. En dat in een tijd van crisis en sterk gegroeide armoede. Maar ja om die problematiek te overzien, moet je wel anders gekwalificeerd zijn. Zo niet, dan begeef je je met je eigen gewicht in de marge van het roddelblad om op dat niveau politieke punten te scoren. Waarbij het er niet meer toe doet of je Pechtold, Bernhard, Rutte of de Roy van Zuydewijn heet. Het is toch dezelfde pot nat waar je als burger, als Nederlander niets van te verwachten hebt. Hoogstens dus wat praat voor de vaak, die dus voor niemand zoden aan de dijk zet. Je zou er haast anti – parlementair van worden.

Advertentie