De volgende moderne ziekte

Als het al niet de medische wetenschap is die er zich aan bezondigt, dan zijn het wel de mensen die er voor zorgen dat het aantal ziektebeelden en ziekteverschijnselen hand over hand toeneemt. Er gaat geen dag voorbij of er is wel van een nieuw symptoom of een nieuwe klacht sprake. De tijd van de simpele griep ligt ver achter ons en kan ook nooit een reden of aanleiding zijn om op een verjaardag of receptie de aandacht te trekken. Wie met zijn lijden en ongemak bij zulke gelegenheden bijvoorbeeld wil opvallen, moet echt anders uitpakken, maar wordt daartoe ruimschoots op zijn wenken bediend. Want een beetje extra aandacht heb je namelijk zo gescoord met een stoornis of ziekte welke pas is ontdekt en meestal de naam van haar ontdekker en dus geestelijk vader heeft gekregen. Kun je op zo’n naam terugvallen, dan heb je in gezelschap wel een streepje voor omdat je wat dat aangaat exclusieve kennis bezit en tegelijk uniek in je soort bent geworden. Wie lijdt er immers ook aan zo’n bijzondere ziekte? Wie kan zich daar bijna op voor staan? Dat schoot mij allemaal door mijn hoofd en maakte mij bijna lacherig toen ik een paginagrote advertentie las, waarbij ik mijn ogen eerst niet kon geloven. Hebben we alle medische onzin gehad, tot aan het allang vergeten RSI – en carpaal tunnelsyndroom aan toe, krijgen we dit ook nog op ons bordje, was de eerste gedachte die bij mij opkwam bij een tekst van de Stichting Restless Legs Syndroom die ik onder ogen kreeg.

Was dit om te lachen, was dit een grap of de treurige ernst van de moderniteit van 2013, waarin elke tegenslag en iedere last, ongemak of hinder tot de aanleiding en bron wordt verklaard van syndroom, pijn of trauma. Want zou je die vraag niet stellen als je dit proza voorgetoverd krijgt: “Iedereen kent het wel. U rust uit na een fysieke inspanning, maar in uw benen voelt u een onrustig gevoel. Alsof ze willen doorlopen terwijl u stilzit. Mensen die het Restless Legs Syndroom hebben, voelen dit dag in, dag uit. Of beter: nacht in, nacht uit, want vooral bij het rusten zijn de symptomen, zoals tintelingen en de onbedwingbare neiging tot bewegen van de benen, maar soms ook de armen, het sterkst. Vaak zijn er oncontroleerbare, schokkende bewegingen van de ledematen. Dit leidt tot onrustig slapen of zelfs slapeloosheid. Het gevoel is alleen te onderdrukken door uit bed te stappen en te gaan lopen, soms vele malen per nacht.” Waarmee wat mij betreft alleen maar gezegd wil zijn dat er klaarblijkelijk nog genoeg hoop is voor al diegenen die nog niet in het bezit zijn van een wetenschappelijk erkend trauma. Wie dat nog niet is, kan zich nu aansluiten bij de Stichting RLS, die gezien al haar advertenties kapitaalkrachtig genoeg is om een certificaat van echtheid van haar klachten te verwerven, ongeacht of ze ergens op slaan.

Advertentie