Uiteraard werd ook ik aangenaam verrast door het optreden van Ajax gisterenavond in de Champions League en door de overwinning die de hoofdstedelijke ploeg boekte op het bijna onaantastbaar geachte Barcelona. Het meeste plezier beleefde ik aan het door de Amsterdammers vertoonde spel in de eerste helft van de wedstrijd, zij het dat de ontnuchtering volgde gedurende tweede vijfenveertig minuten toen de voorsprong van 2 – 1 met tien man en met de rug tegen de muur uit alle macht en zonder nog een spoor van schoonheid verdedigd moest worden. Wat uiteindelijk lukte en de zwaar bevochten zege opleverde plus de complimenten en de vreugde daarover. Hoewel ik er zeker niet chagrijnig over wil doen, is een beetje terughoudendheid ten opzichte van alle euforie wel op zijn plaats. Er zijn namelijk best wel wat mitsen en maren te bedenken, welke als kanttekening bij de behaalde overwinning kunnen worden geplaatst, hoe fraai die ook was. Want natuurlijk was het wel zo dat Barcelona niet optimaal gemotiveerd en tot de tanden toe gewapend kon zijn. Het was immers al geplaatst voor de volgende ronde van de Champions League.
Waardoor er door dat team meer op heel houden werd gespeeld en vanuit de gedachte dat de eerste plaats in deze poule in de laatste thuiswedstrijd wel zeker gesteld zou worden. Daarnaast verscheen de Spaanse kampioensploeg in een duidelijk verzwakte opstelling, omdat het namelijk zes steunpilaren miste en nog niet eens de minsten, te weten Messi, Busquets, Dani Alves, Jordi Alba, Alexis Sanchez en de keeper Valdes. Waardoor de voorwaarden aanwezig waren voor een kansrijke avond voor Ajax, dat dus van die gelegenheid ook gebruik maakte en de mogelijkheid tot een stunt aangreep en ook mocht aangrijpen. Want het kan niet waar zijn dat tien Amsterdammers in normale omstandigheden tegen een Barcelona op volle sterkte de 2 – 1 overwinning in de wacht hadden kunnen slepen. Die aantekening, die relativering past en is nodig bij een overigens terechte vreugde over deze zege. Omdat het wel zo handig is om met beide benen op de grond te blijven staan. Dat lijkt de beste voorwaarde om het karwei over veertien dagen in Milaan met succes af te maken. Want door te gaan zweven, zou je daar en dan zo maar uit een boze droom kunnen ontwaken om keihard op aarde en in de werkelijkheid terug te keren, die dan haar vervolg noodzakelijkerwijs krijgt in de Europe League, dus op het tweede plan.
robschimmert 
Och, als het je om de schoonheid van het voetbal gaat dan maakt het weinig uit in welk plan ze spelen. Zo’n tweede plan win je ook niet zomaar natuurlijk. En wat je zegt over barcelona is waar, vooral die motivatie denk ik. In Milan winnen tegen Kaka en Balotelli is ook een aardige stunt. Maar voorlopig, over 2 jaar weet niemand meer hoe deze overwinning tot stand kwam. Dan halen ze de statistieken erbij en zien dat zowel Ajax als Barcelona een keer won.