Het meisje en mijn pantalon

Het kan best zijn dat ik een totaal verkeerd beeld heb of dat ik ontwikkelingen in het midden – en kleinbedrijf kwijt ben geraakt. Waardoor ik echt verrast kon worden toen ik vandaag in het Jeans Centre in Heerlen voor mijzelf een broek ging kopen. Natuurlijk ging ik op zeker en wist ik bij voorbaat al wat ik wilde hebben. Vooral hetzelfde als ik daar al jaren kocht, omdat het mij steeds zo lekker zat. Zwart. Wrangler. Texas Stretch, 38 – 32. Ik had nog net niet het kaartje van een oude pantalon als boodschappenbriefje bij me, omdat ik het succesnummer maar voor de veiligheid had aangetrokken. De verkoopster bleek een waar timmermansoog te bezitten. Ze hoorde mijn vraag, monsterde mij even en reikte mij zonder al teveel poespas die iets kleinere maat 38 – 30 aan en voegde als argument daaraan toe, dat de broek die ik nu droeg, duidelijk te lang was omdat ze dat aan de rafels aan de onderkant van de pijpen zag.

Wat een schot in de roos was, zodat ik mij geheel op mijn wenken bediend voelde, maar daarmee duidelijk niet klaar was, wat diezelfde verkoopster betreft. Zij voegde mij namelijk nog even toe dat als ik lang plezier van die broek wilde hebben dat ik hem na het wassen vooral niet in de droger moest doen, omdat deze dan onherroepelijk zou krimpen. Wat een gevolg was van het feit dat ze in de lengte was geweven. En om de kleurechtheid van de pantalon te bewaren adviseerde zij mij bovendien om deze van links – dat is Limburgs voor binnenstebuiten – te wassen. Zij garandeerde mij dat ik er dan jarenlang plezier van zou hebben. Wie was ik op dat moment om die verzekering in twijfel te trekken, tevreden als ik was, maar vooral onder de indruk van de deskundigheid en de professionaliteit van dit meisje, dat het beeld dat ik had van personeel in het winkelbedrijf volledig op zijn kop zette. Dat deed ze bovendien met een vanzelfsprekendheid waar ik bijna wel U tegen moest zeggen.

Advertentie